„Jeżeli zranione serce wydaje jakikolwiek odgłos, pozostaje zamknięty w jego wnętrzu”

„Proch pozostaje prochem, czy się go użyje do zranienia człowieka, czy do leczenia jego ran.”

„Można dać bardzo dużo i serce zranić, a można bardzo malutko i serce rozradować, jakby skrzydła komuś przypiąć do ramion.”

„Między wnętrzem i zewnętrzem nie ma łączności. Szklane fasady odsyłają otoczeniu jego własny obraz. Są bardziej nieprzekraczalne niż jakikolwiek mur z kamienia.(…) Wszystko komunikuje, ale spojrzenia nigdy się nie spotkają.”

„Wszystko wydaje się głupstwem mieszkańcowi równi, który nie zna niczego prócz wnętrza chaty swojej.”

„Daj mi, Panie, we wnętrzu mego serca i duszy, jakby w kaplicy, przebywać z Tobą.”

„Miłość jest siłą, która nie narzuca się człowiekowi od zewnątrz, lecz rodzi się w jego wnętrzu, w jego sercu, jako jego najbardziej wewnętrzna własność.”

„Słysz, Wenus, skargę, co serce mi ściska,
Posłuchaj, jak miłość zraniła mnie,
Lecz jeżeli mi pomożecie,
To miłość znajdzie drogę przecie,
By w sercu mej Pani wzbudzić czulsze
drgnienie.”

„To zabije te dzieci, bo jakimś trafem je zraniły. Ale najpierw będą jeszcze długo cierpieć, bo przez jedną krótką chwilę zdołały sprawić, że To się ich przestraszyło. A zatem chodźcie do mnie, pomyślało, nasłuchując odgłosów towarzyszących ich zbliżaniu się, chodźcie do mnie, dzieci, i zobaczcie, jak ładnie tu wszyscy pływamy. Jak wszyscy tu pływamy.”

„Życie zmuszało mnie do obrania takiego, a nie innego kierunku. Nie miałem wielkiego wyboru. W tamtych czasach wszystkie drzwi pozostawały zamknięte.”