„Zdaje mi się, że to wzmożenie, to potworne zagęszczenie przeżycia wobec nawet (czy właśnie) najobojętniejszego, najbanalniejszego zjawiska, to odkrycie, że ono j e s t – więcej – że malarz odkrywa je jak jakieś ens realissimum – to jest właśnie istotą malarstwa i jego sensem.”

„Zapytaj sam siebie: jeśli mogę się przetworzyć i zrekonfigurować całkowicie swobodnie, bez żadnych ograniczeń, to k i m j e s t e m?”

„Zadanie myśliwego: t r o p o s f e r a.”

„W Polsce dzieci tylko j e d z ą
dorosły – z a k a n s z a!”

„Bo j e s t ta ciemność między człowiekiem a człowiekiem (…). Bo myśli s ą bezkarne, nie mają w twarzy człowieka żadnego kształtu, żadnego znaku. Myśl kończy się na mnie, myśl zaczyna się i kończy na mnie. (…) A moje myśli trwały. Mogłam ich nie mówić, mogłam je przytrzymywać zębami – to mogłam. Ale nie mogłam ich nie myśleć.”

„Nie muszę s ł y s z e ć, żeby w i e d z i e ć.”

„Ja bardzo przepraszam… tak sobie słucham, co Panowie tutaj mówią… Muszę przyznać… poruszyli Panowie takie bogactwo tematyczne, że aż s t r a c h… znaczy nie s t r a c h w tym rozumieniu, że n i e m o ż n a, ale raczej podziw, że – można…”

„Pomnik: struktura s t o i c k a.”

„My nie odejdziem,
choć odejść możem
i nikt
do pracy
nie goni.
N  a  s  z  e my drzewo
na n  a  s  z  y  m torze
ładujemy na n  a  s  z  e wagony.”

„Kamień: rzecz p o s p o l i t a.”