„Nic mistrz najlepszy pomyśleć nie zdole
Poza tym, co już w marmurze spoczywa
W pełnym zarysie i co wydobywa
Jeno dłoń, ducha spełniająca wolę.”

„Tygrys, tygrys w puszczach nocy
Świeci blaskiem pełnym mocy.
Czyj wzrok, czyja dłoń przelała
Grozę tę w symetrię ciała?”

„(…) książki mają cudowną moc odmieniania człowieka, wydobywania z niego tego, co najlepsze. Literatura jest jednym z tych czarodziejskich wynalazków ludzkości, które działają w niepojęty sposób – i pozostają ciągle niezniszczalne. To znaczy można zniszczyć fizyczne nośniki literatury: książki, filmy, ludzi wreszcie, za każdym razem popełniając zbrodnię – jednak literatura jako fenomen jest ponadmaterialna. Jest ona jakby duchem, który niezmordowanie wciela się w coraz to inne kształty, pleni się w najmniej spodziewanych miejscach i okolicznościach. Gdybym miał być wrogiem tego ducha, wolałbym chyba umrzeć.”

„Owszem, w głowie zamiast róż, ciągle dzikie badyle,
chociaż czasem bredzę, jakbym w łepetynie miał wylew,
to w Marmurze spokój ducha niewątpliwie nabyłem.”

„Gdybym był papieżem, posłałbym do licha wszystkich mistrzów ceremonii i wolałbym być człowiekiem niż bogiem.”

„Nauka jest najlepszą drogą do tego, żeby ducha ludzkiego uczynić heroicznym.”

„Żonie jako starszy, słudze jako pan, poddanemu jako mistrz umiej pokazywać się, chcesz li ich po woli mieć.”

„Najlepszy prezent to spokój ducha. (…) Ja po prostu mam wszystko, czego mi potrzeba. Niczego nie chcę.”

„Zaraza z kobietami – pomyślała Orlanda w duchu, idąc do kredensu po wino – ani na chwilę nie zostawią człowieka w spokoju. Nie masz bardziej wścibskiego, ciekawskiego, intryganckiego gatunku ludzi.”

„Sport jest potrzebny młodzieży, która ma potrzebę umieścić się w walce konwencjonalnej, całkowicie akceptując zwycięstwo czy porażkę. To jest prawo silniejszego. Sztuka walki przynosi inny wymiar ducha i mistrzostwa. W ten sposób mistrzem sportu stać się można chwilowo, podczas gdy mistrzem sztuki walki zostaje się ostatecznie.”