„Chciałbym być jedwabnym ekranem Warhola
Na ścianie wiszącym
Albo małym Joe albo może Lou
Nimi wszystkimi być chciałbym
Wszystkie nowojorskie złamane serca
I tajemnice moje by się stały
Umieściłbym cię na filmowej szpuli
I wtedy zwyczajnie dobrze by się działo”

„Ludzkie prawa, prawa moralne, prawa religijne – one wszystkie wydawały się sztuczne i proste, prawie dziecinne. Czułam w sercu sens poszukiwania dobra – często niewiele większy niż zwyczajne pragnienie – i musiałam w niego wierzyć. Nazwijcie to jak chcecie – instynktem, sumieniem, wyobraźnią – ale przypominało to nieustanne analizowanie wszystkiego, co robię, w odniesieniu do pewnych wewnętrznych granic: ciągle tylko analizowanie i analizowanie.”

„Nie ma cię gdy moje życie spada w dół, nie ma cię gdy wszystko łamie się na pół i nie ma cię i nie wiem już, gdzie jesteś, ale dobrze, że nie wiesz, co u mnie, bo pękło by ci serce.”

„Wiem co chcesz powiedzieć, a ja ci mówię, że nie szkodzi. Będę zaszczycony, jeśli złamiesz mi serce…”

„Chcę powiedzieć, że lubię być namiętnym i szczerym, ale również lubię dobrze się bawić i działam jak idiota.”

„Nie chcę już mieszkać na stałe we Francji, ale we Włoszech, bo kocham ten kraj. Chciałbym wracać do Paryża tylko wtedy, kiedy będę miał na to ochotę.”

„Jeżeli ktoś nie kocha cię tak jakbyś tego chciała, nie oznacza to, że nie kocha cię on z całego serca i ponad życie.”

„Niech w waszych sercach na pierwszym miejscu będzie ziemia ojczysta, na drugim wasza prowincja, a wspólnota, do której należycie tam, gdzie chcielibyście ją umieścić.”

„Jako aktorka obnażam się wewnętrznie. Ciało jest dla mnie kostiumem. Jako kobieta nie muszę pokazywać wszystkiego, żeby być ponętną. Lubię tajemnicę, a moje „grzeszne ciało” trzyma się bardzo dobrze.”

„Chcemy żyć w zwyczajnym kraju. Nie na szańcach, na bastionie, nie na barbakanie, nie na przedmurzu, ale w zwyczajnym kraju. Nie chcemy ani misji dziejowych, ani przewodnictwa, nie chcemy mocarstwowości, ani imperializmu.”