Sam byłem żołnierzem więc stworzyłem karabin maszynowy dla pojedynczego żołnierza. Nazwano go Automatem Kałasznikowa, w skrócie AK i nosił on datę jego pierwszej produkcji - 1947.
Źródło: wywiad dla "World Press Review", lipiec 2001.
„Pewnego razu, stojąc z naszym porucznikiem i z kilkoma innymi powstańcami w bramie podwórza, nagle usłyszeliśmy za nami wystrzał. Odwróciliśmy się i zobaczyliśmy człowieka padającego na ziemię, a obok drugiego, który spokojnie zakłada sobie automat na plecy, nawet nie patrząc na leżącego. Widocznie był pewien celności swojego strzału. Ten z karabinem zaczął iść w naszym kierunku spokojnie, jakby zastrzelił ptaka czy królika, zasalutował porucznikowi i z uśmiechem, jakby mimochodem, rzucił: „Psiakrew, to był Żyd”, i poszedł dalej. Porucznik spojrzał na mnie i widząc, co przeżywam, powiedział, jakby się usprawiedliwiając: „Nic nie mogę zrobić, on nie jest z mojego oddziału… Nic nie mogę…””
Może rzeczywiście nie mógł. Przecież on osobiście nigdy Żyda nie zabił. Ale też pewnie Żydów nie kochał.
Bunkier
Podobne cytaty
„To by się dopiero mój sługa uśmiał, jakby nas tak leżących zobaczył!”
w noc poślubną.
Źródło: Helmut Werner, Tyranki. Najokrutniejsze kobiety w historii, tłum. Monika Gajowa, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2005, ISBN 8389632241, s. 189.
do dawnego chłopaka, który jej nie rozumiał.
z rozkazu Piłsudskiego Do wojska z 22 maja 1926 po zamachu majowym.
„Tutaj jest bardzo spokojnie. Już od czterech godzin nikogo nie zastrzelono.”
wypowiedź z czasów, kiedy prowadził bar w Eagle's Nest.
Źródło: Przemysław Słowiński, Sławni…, op. cit.
Źródło: Voluntary Confession of Grace Marks to Mr George Walton, 17 listopada 1843, cyt. za: Shelley Klein, Największe zbrodniarki w historii, wyd. Muza SA, Warszawa, 2006, ISBN 83-7319-854-7, tłum. Barbara Gutowska-Nowak, s. 144.
o zaangażowaniu w politykę.
Źródło: Siedem tajemnic Piotra M., wyborcza.pl, 29 stycznia 2008 http://wyborcza.pl/1,76842,4877032.html?as=2&startsz=x
do Tadeusza M. Czerkawskiego w 1946 roku.
Źródło: Roman Daszczyński, Miłość jej wszystko wybaczy, „Gazeta Wyborcza” nr 202, 30 sierpnia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/100634.html