„Dwie planety moich oczu
szły za słońcem alchemicznym,
które wytatuowane
na śniadym dziewczęcym barku
świeciło naprzeciw słońca
matowo i granatowo.”

„Piękno świeci jaśniej w sercu tego, który za nim tęskni, niż w oczach tego, który je widzi.”

„Zaczynamy obniżać ciśnienie do zera. Otwieramy luk przedziału orbitalnego i w oczy uderza potok światła słonecznego. Przed nami Kosmos. Wrażenia z pierwszego momentu: przestrzeń, szybkość. Emocja duża. Zrozumieć nas mogą tylko spadochroniarze. Wychodzę jako pierwszy. Zobaczyłem powierzchnię oceanów naszej planety, horyzont i czarne niebo. Nasze statki przedstawiały piękny widok. Świeciły jasno, odbijając promienie Słońca. Widać było dobrze ich konstrukcję, wszystkie detale.”

„Czasu brak na głupoty, trzeba brać się do roboty.
Driny, faja, to jest to!
Parkiet, barek, twój „kanarek”.
Jedną noc mamy tylko,
Nosek przypudrujmy szybko.
Nagie ciało to mój szpan,
Każde oczy szok zamroczy.”

„Zdradzę tajemnicę: w oczach rasowego archeologa literat nie jest najpodlejszą istotą pod słońcem - historyk sztuki stoi na pewno niżej.”

„Zda się być żywą -gdyby nie to oko,
Gdzie już nie świeci ni łza, ni namiętność,
Gdzie mieszka zimna, wieczna obojętność.”

„Kurtyzany płaczą jednym okiem, mężatki dwoma, a mniszkom i na dwie pary oczu łez starczy.”

„(…) każdą z dróg
Chciałbym wciąż z tobą iść,
Łowić znów słońca blask
W oczach twych jeszcze dziś.”

„W granatowym berecie i żółtym szaliku w drobną kratę w rękoma w kieszeniach ciemnego płaszcza, szczupły, niewysoki, o typowo warszawskim, trochę cwaniackim spojrzeniu czarnych oczu wyglądał raczej na studenta niż na doświadczonego wygę Milicji Obywatelskiej.”

„Ileż niedoli mogą zawierać takie dwie małe plamki, tak małe, że można je zakryć kciukiem, oczy ludzkie.”