„(…) przerwanie naszej dobrowolnej samotności było prawdziwym cierpieniem, miało wszelkie cechy klęski, było poważnym zamachem na porządek naszego życia.”

„Gdyby cierpienie nie było najbliższym i bezpośrednim celem naszego życia, egzystencja nasza byłaby zupełnie bezsensowna.”

„Nie zna smaku prawdziwego życia, kto przez tunel samotności się nie przeczołgał.”

„Wszystko, czego doświadczamy w życiu, także smutek i cierpienie pozostają w naszej pamięci. Ale cierpienia nie należy w sobie pielęgnować.”

„Dzieciństwo, nie jest jedynie przygotowaniem do życia jak często uważamy, myśląc o naszych dzieciach, lecz jest prawdziwym życiem.”

„Wbrew potocznemu mniemaniu cierpienia przywiązują nas, przygważdżają do życia: są to nasze cierpienia, pochlebia nam możność ich wytrzymywania, zaświadczają one o naszym statusie bytów, nie zaś widm. A tak gwałtowna jest duma z cierpienia, że przewyższa ją tylko duma z cierpień już doznanych.”

„Porządek w świecie i w nas samych w takim samym stopniu zależeć może od naszego współudziału… co i od naszej bezwolności.”

„Kiedy sięgniesz pamięcią wstecz, widzisz, jak wiele z naszego życia zmarnowaliśmy w samotności. Każdemu potrzebni są przyjaciele.”

„Chaosem nazywamy taki porządek, który przewyższa nasze pojmowanie.”

„Oto porządek nie do zastąpienia
Wszelkie istnienie żyje swoim torem
Człowiek panuje wszelkiemu istnieniu
Władzę nad sobą uznając z pokorą”