„(…) Jestem przerażony od stóp do głów.
– Dlaczego?
– Ponieważ przyglądam się cieniom, panie Rozbóju – odparł Wojtek. – Słońce się przesuwa. Zachodzi.
– Ze słońcem tak bywa… – zaczął Rozbój.
– Nie. Nie rozumie pan. Mówię panu właśnie, że to nie jest słońce prawdziwego świata. To jest słońce jej duszy.”

„Dla Gruzinów słońce wschodzi i zachodzi w Moskwie.”

„W moich posiadłościach słońce (nigdy) nie zachodzi.”

„Słońce jest cieniem bez Ciebie.”

„Ale cóż, jak powiedziałaby pani Linde, słońce będzie nadal wstawać i zachodzić, nie oglądając się na to, czy zdam ten egzamin, czy nie.”

„Świat się zmienia, słońce zachodzi, a wódka się kończy.”

„Czym jest słońce dla ziemi, tym miłość dla duszy.”

„Słońce zachodzi za mój horyzont,
Czai się noc u drzwi,
Słowa bezmyślne rozum mi podbiją,
Stanę się jednym z nich.

Słońce zachodzi za mój horyzont,
Dalej nie widzę nic,
Armie głupoty skrzydła swe rozwiną,
Na szybach skona krzyk.”

„On nigdy nie wychodzi na słońce, bo zbytnio się zmęczył ciągnąc za sobą cień.”

„Lubię myśleć o sobie, że staję się każdego dnia. Rodzę się na nowo i umieram, tak jak słońce wstaje i zachodzi.”