„Ujrzałam, że blask wokół Najświętszej Panny stawał się coraz większy, tak że zapalona przez Józefa lampa była już zupełnie niewidoczna. Maryja klęczała na swoim posłaniu w szerokiej rozłożonej wokół niej szacie z twarzą zwróconą na wschód. O godzinie dwunastej w nocy w trakcie modlitwy ogarnął Ją wielki zachwyt. Widziałam, jak wzniosła się nad ziemią, tak że mogłam dostrzec ziemię pod nią. Ręce skrzyżowała na piersi. Blask wokół Niej wzmagał się, a wszystko, nawet rzeczy nieożywione, były w radosnym ruchu; sufit, ściany i podłogi jaskini wydawały się w tym świetle jakby żywe. Teraz nie widziałam już sklepienia, nad Maryją otworzyła się świetlista droga sięgająca z coraz większym blaskiem aż do nieba. Na tej drodze widać było jakiś niezwykły ruch świateł, które zbliżały się i przenikały, przyjmując postać chórów niebieskich. Najświętsza Panna uniesiona w zachwycie, spoglądając na ziemię, uwielbiała teraz swojego Boga, którego Matką się stała, a który jako Jej nowo narodzone, bezbronne Dzieciątko, leżał przed nią na ziemi. Ujrzałam naszego Zbawiciela jako malutkie dziecko, którego światło przyćmiewało cały otaczający blask, leżące na posłaniu przed kolanami Najświętszej Panny. Miałam wrażenie, że jest On bardzo mały i na moich oczach staje się większy. To wszystko było jednak tylko ruchem światła, którego nie jestem w stanie opisać. Najświętsza Panna jeszcze przez chwilę trwała w tym modlitewnym zachwycie; widziałam, że przykryła Dzieciątko pieluszką, lecz jeszcze Go nie dotykała i nie podnosiła. Po dłuższej chwili ujrzałam, że Dzieciątko Jezus się poruszyło i usłyszałam Jego płacz, wówczas Maryja jakby się ocknęła. Podniosła Dzieciątko, owinęła Je w chustę i zbliżyła do piersi. Usiadła i otuliła siebie i Dziecko welonem; myślę, że Maryja karmiła Zbawiciela. W tej chwili ujrzałam też dookoła Niej aniołów w ludzkiej postaci, którzy upadli na twarze wielbiąc Dzieciątko.”
Źródło: Życie Maryi, bł. Anna Katharina Emmerich, Wydawnictwo M, Kraków 2008, s. 150–151.
Tematy
życie , bóg , dzieci , anioł , matka , myśl , wrażenie , światło , płacz , myślenie , dziecko , droga , stan , postać , oko , twarz , ściana , niebo , rzeczy , niebieski , godzina , wschód , cały , płakać , podnieść , karmić , wielki , blask , otaczać , drogi , owinąć , mienie , sklepienie , pościel , przyjmowanie , żywy , modlitwa , nasi , przykrycie , chusta , podłoga , przenikanie , trakt , lampa , panna , chór , pech , otworzyć , mały , sufit , zachwyt , widzenie , światła , wzniesienie , skrzyżowanie , za chwilęAnna Katarzyna Emmerich 8
1774–1824Podobne cytaty

Przyczynek do krytyki heglowskiej filozofii prawa (1844)
Źródło: Wstęp

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 30 sierpnia 2002.

Whisper – Nawiedzony dom
Źródło: rozdział 16

„Jestem szalonym Piotrusiem z twarzą pomazaną na niebiesko, z ładunkami dynamitu wokół głowy.”
Skafander i motyl (1997)

Źródło: utwór Kiedy idę, płyta G.A.D., 2000
Źródło: Confissőes de um Cardeal, wywiad udzielony przez kardynała dziennikarzowi Tommasco Ricciemu, „30 Dias”, listopad 1990, s. 64, cyt. za: Atila Sinke Guimarães, Quo Vadis, Petre?, Los Angeles 1999, s. 5, 6.

Źródło: Diane Ducret, Kobiety dyktatorów, Wydawnictwo Znak, Kraków 2012, s. 32, tłum. Maria Rostworowska, ISBN 9788324018840.