„Wzbije się w pierwszy swój lot wielki ptak z grzbietu wysokiej góry, napełniając świat zdumieniem, wszystkie pisma sławą i darząc chwałą niepożytą swe miejsce rodzinne (…).”

„Oto dziś dzień krwi i chwały,
Oby dniem wskrzeszenia był,
W gwiazdę Francji Orzeł Biały
Patrząc lot swój w niebo wzbił.”

„Pokryj skrzydła ptaka złotem, a już nigdy więcej nie wzbije się w powietrze.”

„Gołębie siedzą na drutach telefonicznych,
lakierują paznokcie przed południowym słońcem,
fotografują też widoki z lotu ptaka,
czyszczą czasem obrączki nieślubne.
(…) siedzicie i patrzycie z góry na człowieka
on na was i na swoją nieco odmienioną czapkę.”

„Poznałam wiele gór wysokich, a jednak właśnie Nanga Parbat długo nie pojawiła się w moich planach. Dlaczego? Wydaje mi się, że przez te wszystkie lata nie miałam dość odwagi, by zaatakować szczyt owiany sławą wywodzącą się z wielu tragedii. Może lękałam się przegranej? Może wolałam uniknąć konfrontacji?”

„Forma językowa, ptak duszy, wylatuje z cielesnych ust człowieka, ma miejsce niedostępne zdarzenie: znika skórna powłoka jaźni, język leci przez świat jak ptak wędrowny, nad morzami, także świat leci”

„Jak wędrowne ptaki
swój rzucamy brzeg
rodzinny brzeg
Wśród opuszczonych miast
poranna wstaje mgła
i tylko żegna nas
zachodni wiatr”

„Ze względu na wysoką liczbę imigrantów Brytyjczycy czują się tak nieswojo w swoich rodzinnych miejscowościach, że nawet ich dzieci przestały bawić się na podwórku ze swoimi rówieśnikami.”

„Każde źdźbło trawy ma swe miejsce na ziemi, skąd czerpie swe życie i siłę; tak i człowiek ma swe korzenie w kraju, z którego ciągnie wraz z życiem wiarę swoją!”

„Gdyby wszyscy głupcy nosili białe czapki, ludzkość z lotu ptaka wyglądałaby jak stado gęsi.”