„Człowiek zawistny powinien czasem powiedzieć do siebie: „jeśli potrafię obniżyć w oczach społeczeństwa wartość złota, to czym stanę się ja sam, który właściwie jestem tylko kawałkiem ołowiu?””

„Wziąć siebie w garść i tak sobie powiedzieć – nie jestem sam, nie jestem z siebie, nie jestem dla siebie (…). Dopiero połączony z ludźmi, uznający prawa innych, staje się człowiek sobą.”

„Człowiek z reguły niewiele zawdzięcza temu, z czym się urodził - człowiek jest tym, co sam z siebie czyni.”

„W każdym człowieku powinno być coś, o czym wie tylko on sam. Człowiek bez choćby jednej tajemnicy jest jak orzech, z którego po rozłupaniu zostanie sama skorupa. Ludzie za często dbają tylko o skorupę.”

„Człowiek sam jest ślepy. Musi mieć wokół siebie lustra albo inne oczy. Kocha – to znaczy przygląda się sobie.”

„Czym właściwie jest „mit”? (…) Nareszcie zaczynamy poznawać i rozumieć wartość mitu taką, jaka została wypracowana przez społeczeństwa „pierwotne” i archaiczne (…). Od razu uderza nas fakt, że w takich społeczeństwach uznaje się mit za wyraz prawdy absolutnej, ponieważ opowiada on historię świętą (…).”

„Naturalnie trzeba zadać sobie jedno pytanie: czy kochamy kogoś albo, ściślej mówiąc, zakochujemy się w kimś, w czym właściwie się zakochujemy?
Czy jest to nasze wyobrażenie o człowieku, którego kochamy, czy też sam ten człowiek?
A może umiemy obcować tylko z naszymi własnymi wyobrażeniami? Może kochamy cały czas tylko to nasze własne wyobrażenie?”

„Z człowiekiem jest jak z polem – czasem biegnie przez nie żyła złota, ale właściciel nic o tym nie wie.”

„Czasami kawałki układanki pasują do siebie tylko przez pewien czas.”

„Uważam religię za narkotyk. Mój stosunek do religii jest taki sam jak do narkotyków – nie jestem ich fanatycznym przeciwnikiem, ale nie uważam też, że narkotyki powinny być podstawą funkcjonowania społeczeństwa. Społeczeństwo powinno być na ogół trzeźwe.”