„Etykiety konserwatywny i postępowy powodują, że alternatywa domaga się w istocie od wiernych dokonania wyboru pomiędzy sprzeciwem wobec wszelkiej odnowy, nawet wtedy, gdy w odnowie chodzi o usunięcie tego, co wkradło się do Kościoła za sprawą ludzkiej słabości (np. legalizmu, abstrakcjonizmu, zewnętrznego nacisku w kwestiach sumienia, ciężkich nadużyć władzy w klasztorach) a zmianą, postępem w dziedzinie wiary katolickiej, przy czym postęp ów może oznaczać jedynie porzucenie wiary. Jest to alternatywa fałszywa. Istnieje bowiem trzeci wybór, który chętnie przyjmuje oficjalne postanowienia Soboru, lecz jednocześnie zdecydowanie odrzuca sekularyzujące interpretacje nadawane im przez wielu tak zwanych postępowych teologów i ludzi świeckich.”

— Dietrich von Hildebrand

Koń trojański w mieście Boga
Źródło: s. 23

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

ludzie , wiara , zmiana , wybór , nacisk , kościół , sprawa , kwestia , postęp , istota , usunąć , ciężki , nadużycie , zewnętrzny , odrzucać , porzucić , wierny , przyjmowanie , istnieć , postanowienie , nadawanie , chodzić , trzeci , alternatywa , interpretacja , sumienie , dziedzina

Dietrich von Hildebrand Fotografia

Dietrich von Hildebrand 63

1889–1977

Podobne cytaty

„Terminy reakcja postępowa i reakcja konserwatywna, które z powodzeniem i w sposób naturalny można stosować do wielu dziedzin, mogą być skrajnie mylące w odniesieniu do Kościoła. W samej istocie wiary chrześcijańskiej, katolickiej leży przylgnięcie do niezmiennego Bożego objawienia, uznanie, że jest w Kościele coś, co przekracza wzloty i upadki kultur oraz rytm historii. Boże objawienie oraz Mistyczne Ciało Chrystusa różnią się całkowicie od wszelkich istnień przyrodzonych. Postawa konserwatywna, tradycjonalistyczna jest w tym przypadku istotnym składnikiem właściwej reakcji na jedyny w swoim rodzaju fenomen Kościoła. Nawet człowiek bynajmniej nie konserwatywnego usposobienia i pod wieloma innymi względami postępowy, musi być konserwatywny w stosunku do nieomylnego magisterium Kościoła, o ile ma pozostać prawowiernym katolikiem. Można być jednocześnie człowiekiem postępowym i katolikiem, nie można jednak, będąc katolikiem optować na rzecz postępu w zakresie katolickiej wiary. Idea katolika postępowego w tym sensie stanowi oksymoron, contradictio in adjecto.”

Dietrich von Hildebrand (1889–1977)

Wielu dziś, niestety, nie rozumie już tej sprzeczności i dumnie ogłasza się katolikami postępowymi.
Koń trojański w mieście Boga
Źródło: s. 22, 23

„Byliśmy postępowi. Chcieliśmy odnowić teologię od podstaw, a tym samym na nowo ukształtować i ożywić Kościół. Wszyscy – wtedy było to w modzie – żywiliśmy pewną pogardę dla XIX stulecia, chodzi o neogotyk i kiczowate posągi świętych, a dalej także o ciasną i nieco kiczowatą pobożność i nadmierną sentymentalność. Chciano to przezwyciężyć przez nową fazę pobożności wykształcającą się z liturgii, jej trzeźwości i wielkości, sięgnięcie do początków – co właśnie stanowiło istotę jej odnowy i postępu.”

Benedykt XVI (1927) papież

Źródło: Ostatnie rozmowy, op. cit., s. 100.

„Największym oszustwem młodości jest wszelki optymizm, uporczywa wiara w to, że we wszystkim jest postęp.”

Olga Tokarczuk książka Prawiek i inne czasy

Prawiek i inne czasy

„Powoływanie się na postęp społeczny jest oszustwem (…), w istocie chodzi o zdobycie władzy i o zupełnie inne cele.”

Zygmunt Kubiak (1929–2004) polski pisarz, eseista, tłumacz, propagator kultury antycznej

Źródło: Klasyczne miary i świat współczesny. Z Zygmuntem Kubiakiem rozmawia Paweł Czapczyk, Biblioteka „Więzi”, 2009, s. 25.

„Wiara w postęp: fetysz Oświecenia.”

Antoni Regulski

„Mówienie o zmianie czy też postępie w Kościele może oznaczać wzrost Królestwa Bożego w ludzkich duszach, wzrastanie w świętości wszystkich członków Mistycznego Ciała Chrystusa. Może również oznaczać wzrost precyzji w formułowaniu Bożego objawienia, jakie zostało powierzone Kościołowi. Nie może jednak nigdy oznaczać żadnej zmiany w sensie zastąpienia nową treścią – treści dawnej, gdy chodzi o przedmiot wiary, lub nowym dogmatem – dawnego.”

Dietrich von Hildebrand (1889–1977)

Koń trojański w mieście Boga
Źródło: s. 294

„Módlcie się, abym umarł wierny wierze katolickiej. Aby także król wierny tej wierze umarł.”

Tomasz Morus (1478–1535) angielski myśliciel, pisarz i polityk

do tłumu w dniu egzekucji.

„Ja się wychowałem w Kościele, w katolickiej wierze. Ta wiara bardzo mi w życiu pomogła, także w moich sukcesach.”

Franciszek Smuda (1948) piłkarz polski, trener

Źródło: Franciszek Smuda: Modlę się o sukces, gosc.pl, 15 marca 2012 http://gosc.pl/doc/1103987.Modle-sie-o-sukces/3

„Odkąd powiało w Kościele radykalną odnową, która doprowadziła do zerwania ciągłości tradycji, szacunek i cześć wobec „historycznego Kościoła” ustąpiły miejsca recenzowaniu i brukaniu przeszłości.”

Romano Amerio (1905–1997)

Iota Unum. Analiza zmian w Kościele katolickim w XX wieku
Źródło: s. 150

„Kościół katolicki bowiem, to nie tylko wiara i dziedzictwo kulturalne, lecz również zwarta organizacja kleru, dążąca do własnych celów politycznych, potęgi materialnej, a nade wszystko do władzy.”

Paweł Jasienica książka Polska Piastów

Polska Piastów
Źródło: wyd. Warszawa 1997, s. 50

Pokrewne tematy