„Nie, nie można kochać za bardzo, zawsze kochamy za mało; bo to, co wydaje nam się nadmiarem – to może miłość siebie lub miłość miłości.”

„Cieniem każdej miłości jest cierpienie. Nie można nie kochać, ale jeśli się nie kocha, miłość rozszczepia się na miłość i cierpienie.”

„Długo zastanawiała się nad tym, czy go kocha, czy jedynie pożąda. Nie potrafiła odnaleźć w sobie prostej odpowiedzi. Wiedziała, że można kochać i pożądać jednocześnie, lecz wiedziała też, że nadmiar pożądania uniemożliwia prawdziwe kochanie, miłość prawdziwą.”

„Nie można nie kochać, ale jeśli się kocha miłość rozszczepia się na miłość i cierpienie.”

„W pierwszej miłości kobiety kochają kochanka, w następnych – miłość.”

„My nie kochamy się – my tylko wytwarzamy miłość między sobą.”

„Ilekroć kochamy, zawsze kochamy tak, jak po raz pierwszy. Każda nowa miłość zwiększa siłę naszych namiętności.”

„Być kochanym i oddawać innym miłość uznawałem zawsze za podstawowe dla życia.”

„Ale czy miłość może być obowiązkiem? Czy można rozkazywać sercu? Nie sądzę. Według wielkich rabinów szacunek jest lepszy od miłości. Jest trwałym zobowiązaniem. To mi się wydaje możliwe. Mogę szanować tych, których nie lubię, lub tych, którzy są mi obojętni. Ale kochać? Zresztą czy muszę ich kochać, skoro ich szanuję? Miłość to trudna rzecz, nie można jej wywołać ani kontrolować, ani też zmusić aby trwała.”

„Romeo nosił już w sobie miłość. Kochał przecież wcześniej Rozalinę, zmienił tylko obiekt miłości.”