„Całe nasze życie jest jak kamień rzucony w wodę. Nigdy nie wiemy, jakie kręgi zatoczymy naszym upadkiem, czyją śmierć spowodujemy i kogo uzdrowimy. Ile niepokoju wzniecimy dokoła siebie, ile katarakt zdejmiemy ze ślepych rzek.”

„Weźmy Kamasutrę. Ile ludzkich śmierci spowodowała Kamasutra w porównaniu z Biblią?”

„Śmierć rozprostowuje swoje kości przez całe nasze życie.”

„Kamień, w wodę rzucony, wywołuje kręgi.Głos jest falą powietrza.”

„Tyle szczęścia, ile miał w roku olimpijskim… to być może wykorzystał zapas na całe życie.”

„Klęli przy tym na nas ile wlezie, ale używali przy tym nie pospolitego słownictwa rodem z rynsztoka, tylko starannie przemyślanych inwektyw, które obejmowały całe nasze życie, sięgały w odległą przyszłość i dotyczyły naszych krewnych oraz wszystkiego, co się z nami wiązało.”

„Dzisiaj zdarzyło się nam to niekochanie,
słowa rozdarły nas tak jak woda kamień
Wiemy już, że sens naszych rozmów skończył się, było tak, jak zwykle jest
Samotne serca biją w nas
i choć pragniemy siebie tak
zachłannie,
zgubieni na rozstaju dróg
nie potrafimy wierzyć w cud,
bo tak łatwiej…”

„Miasto jak kamień rzuciłem za siebie”

„(…) gdy jesteśmy młodzi, często nie wiemy jeszcze, czego tak naprawdę pragnie nasze serce. Dręczy nas obawa, że przejdzie nam coś koło nosa, i choć mamy przed sobą całe życie, wydaje nam się, że czas przecieka nam jak piasek przez palce. Boimy się, że jeśli nie zrobimy czegoś od razu, to nie zrobimy tego nigdy.”

„Kiedy przyjmuje się śmierć w duchu wiary i kiedy całe nasze życie jest nastawione na dawanie siebie, tak iż w końcu z radością i dobrowolnie składamy je w dłonie Boga – wówczas śmierć przeistacza się w spełnienie życia.”