„Moją obsesją jest twarz, twarz innych. Ekspresja twarzy osoby, którą kochasz, jest bezwzględnym łącznikiem z istnieniem, czy nawet tak odważę się powiedzieć: z dobrem istnienia. Pewne zdarzenia czy „półzdarzenia”, pewne drobne nawet sytuacje, odczucia, nagle tę twarz naznaczają: zaczyna się na niej na przeciąg chwili rysować coś dla ciebie (może nawet tylko dla ciebie) niezwykłego, szczególnego, twarz ujawnia się w jakiejś niezwykłej intensywności, intensywności życia, i to jest piękne, nawet jeśli sama ekspresja nie ma nic wdzięcznego, i czujesz, że to piękno wprost zbawia świat. Doznanie jest właściwie radosne, wspaniałe, ale jednocześnie straszne, bolesne, bo czujesz zarazem w sobie absolutną niezgodę na to, że ta twarz kiedyś może umrzeć i że jest z tym pięknem, na którą ją stać, tak przelotna.”

Tematy

nie żyje , świat , piękno , zdarzenie , sytuacja , kochanie , twarz , ty , inny , szczególny , powiedzieć , piękny , rysować , istnienie , przeciąg , doznanie , ekspresja , kieliszek , umarły , intensywność