„Nasze języki otwierają przestrzeń
pamięci. Klucze słów przelatują
nad rzeką zapomnienia, po której
płynie cień Dostojewskiego.”

„Chciałbym tak spalić ograniczenia,
wyzbyć się cienia, ucieczka w krainę zapomnienia.”

„Ołówek pisze cienie słów.”

„Życie to raj, do którego klucze są w naszych rękach.”

„Wszystkie istnienia jedną przeniknięte przestrzenią:
świata wewnętrzną przestrzenią. Ptaków cichy sznur,
przelatuje na wskroś. A ja, który pragnę róść,
spoglądam na świat, i we mnie rośnie drzewo.

Troszczę się, a we mnie trwa dom i byt.”

„I oto otwarty widok:
na rzekę, którą obejmuje przedwieczerz,
na skrzesane turnice,
obrywające się zerwami
w plusk Dunajca,
na śniegi Tatr, prześwitujące
przez grubą zasłonę poświęconych im
książek,
na siebie, spowiadającego się pobłażliwie
w obliczu górskiego żywiołu,
na połoniny z Łemkami
wypasającymi cienie trzód,
na splątane gąszcza nazw,
na języki i kultury poprzerastane wiekami
współżycia i obcości (…).”

„Światło jest jak magiczny dotyk, który ożywia nasze wnętrze i otacza nasze życie. Jego promienie nie tylko oświetlają naszą drogę, ale również wpływają na nasze samopoczucie, kształtując nasze emocje i nastroje. Jest to niezwykła siła, która otwiera przed nami nieznane przestrzenie i odkrywa nam nowe możliwości.”

„Nasze narodziny nie są niczym innym niż snem i zapomnieniem.”

„Cisza, przyjacielu, rozdziela bardziej niż przestrzeń (…) cisza, przyjacielu, nie przynosi słów, cisza zabija nawet myśli.”

„Patrzcie, jak drzewo rzuca długie cienie,
I nasz, i kwiatów cień pada na ziemię:
Co nie ma cienia, istnieć nie ma siły.”