„Bo czyż miłość nie jest zawsze idealizacją pożądania zmysłowego, przesadą, maską próżności i pychy?”

„Czyż absolutna miłość nie jest trochę samobójcza?”

„Miłość to tylko poetyczne określenie pożądania. Ale pożądanie nie mające w sobie nic z poezji nie jest godne zwać się miłością!”

„W kobietach próżność zawsze w końcu bierze górę nad powściągliwością.”

„Ale czyż miłość to nie jest właśnie: dwoje zwierząt, które się pożądają do utraty zmysłów?”

„Doznania zmysłowe i miłość własna, przyjemność i dobrze rozumiany interes osobisty – oto podstawa moralności.”

„Prawdziwa miłość jest czymś wyjątkowym, zdarza się mniej więcej dwa albo trzy razy na wiek. Poza tym jest próżność lub nuda.”

„Księża będą zawsze wykorzystywać ciemnotę i przesądy ludu. Będą posługiwać się religią jak maską, pod którą kryje się obłuda i zbrodniczość ich poczynań.”

„Przesada jest w złym guście, przesada jest cechą ludzi z awansu.”

„Czyż nasza miłość mogłaby istnieć bez ofiary, bez rezygnacji z pragnienia posiadania wszystkiego?”