„Bóg, widząc twój głód i wyczerpanie twojej duszy, ze swej hojności pociesza ją słodyczą, aby nie ustała w drodze. Dlatego jakże słusznie powinieneś Go słuchać, jakże pilnie Go naśladować i jak wytrwale iść za Nim!”

„Nawet, gdy ktoś chce iść prostą drogą nigdy mu się to nie udaje. Pilnie patrzy na nas Bóg piekieł i nawet nie pozwala marzyć.”

„Nie chcesz już słuchać głosu sumienia? Bacz, by nie stało się nieme w duszach twoich dzieci.”

„Jakże drogo nas kosztowała ta zasrana niepodległość!”

„Ze względu na Boga w tym, co dobre, miłujesz siebie. I tak samo powinieneś czynić w stosunku do twojego bliźniego, bo każdy człowiek jest twoim bliźnim, bo nie istnieje ktoś taki, komu wolno byłoby czynić zło.”

„Jak pył wzbiłem się z Twojej drogi
i na prochu Twojej drogi znów legnę.”

„Ach, jakże okrutna jest samotność dla duszy trawionej wyrzutami sumienia!”

„Krzysztof Ignaczak: Zibi, jakże świeży człowiek. Mamy takie pytanko, wszyscy zastanawiamy się, co oznaczają te korale na twojej szyi.
Zbigniew Bartman: Te korale to jest wyraz mojej osobowości, oddają artystyczną duszę mojego, całego mnie.
Krzysztof Ignaczak: Brawo, brawo, Zbyszek.”

„Jesteś biedny i nieszczęśliwy nie dlatego, że Bóg tak chciał, ale dlatego, że twój ojciec wpoił ci, że tak musi być.”

„Nigdy nie pozwól twojej szkole stanąć na drodze twojej edukacji.”