„Moja świeca z dwóch końców płonie,
Nie przetrwa nocy, za krótki knot,
Lecz przyjaciołom i wrogom moim
Nim się wypali, da światła moc.”

„Byłem jak świeca, która płonie z obu stron. Wypaliłem się.”

„Chętniej rozsądzam sprawy między wrogami niż między przyjaciółmi, bo z przyjaciół w każdym razie jedna strona stanie się moim wrogiem, z wrogów jedna ze stron przyjacielem.”

„Mając takich przyjaciół, nie potrzebujemy już wrogów.”

„Czy kochasz słowa tak jak nieśmiały czarodziej kocha
chwilę ciszy –
już po występie, kiedy jest sam w pustej szatni, w której
płonie smolistym, tłustym płomieniem żółta świeca?”

„(…) Że życie jest krótkie, kruche i że jesteśmy sami wbrew pozorom. Nie dlatego, że nie mamy przyjaciół i rodziny, ale dlatego, że pewne sprawy w życiu są przeznaczone tylko dla nas. Takiej intymności nie da się z nikim dzielić.”

„Nie wiem, jak to naukowo wytłumaczyć, ale w nocy widzi się w Afryce dalej niż w innych miejscach. A gwiazdy świecą tu jaśniej.”

„Ludzi dzielę na starych przyjaciół i starych wrogów. Wrogów dzielę na żywych i martwych.”

„Boże, strzeż mnie od przyjaciół, z wrogami poradzę sobie sam.”

„Nie będzie miał nigdy prawdziwych przyjaciół ten, kto lęka się robić sobie wrogów.”