„Po morzu trosk żegluje człowiek nieszczęsny, otaczają nas dźwięki syrenich rozkoszy i na kształt wiatrów to z tej to z owej strony biją w nas przeciwności, a my naśladując małżonka Penelopy, wejdźmy w filozofię niby w niezłomne i boskie pęta cnoty.”

„Musimy żeglować czasem z wiatrem, czasem pod wiatr, ale żeglować, nie dryfować ani stawać na kotwicy.”

„Drożdże świata, drożdże drogie —
Każdy dźwięk i łza i trud —
Biją we mnie troski wrogie
Niby krople wrzących wód,
Zagubione dźwięki błogie —
Z jakich je wydobyć rud?”

„Sostratos, syn Deskyfanesa, poświęcił tę budowlę bogom ocalenia, w imieniu wszystkich tych, którzy żeglują po morzach.”

„Człowiek jest mieszaniną pychy i nikczemności, wielkości i nędzy; pragnie cnoty, a służy grzechowi; pragnie trwałego szczęścia, a goni za chwilowymi rozkoszami; pan ziemi i nędzny robak.”

„Wszystkim polecamy lekturę tzw. Zasady Szajnfelda, która wejdzie niedługo do kanonu europejskiej filozofii. Te, panie Szejnfeld, a Newton to niby pies? Na pewno wolałby oberwać kijem niż jabłkiem centralnie w czaszkę!”

„Cóż to jest pieśń? dźwięk słów pusty, jako wiatru szelest,
Poezya najpiękniejsza jeszcze prawdą nie jest”

„Filozofia jest dążeniem do prawdy. Rację miał Sokrates, kiedy powiedział, że jesteśmy między ignorantami a bogami. I na tym polega filozofia: wiedzy boskiej nie osiągniemy, ale za tę ziemską dziękujemy.”

„(…) w tym spojrzeniu można się dosłuchać
morza, gdy bije o samotne brzegi, a nawet
ćwierknięcia ptaka osnutego mgłą lub upartą mżawką.”

„Ze wszystkich stron mrok nas otacza.”