„Umierając, Edward IV mianował Ryszarda Lordem Protektorem Anglii i opiekunem dwóch królewskich synów, z których jeden był dziedzicem tronu. Młodzi książęta zostali porwani w drodze do Londynu, zamknięci w Tower i słuch po nich zaginął. Kości, które mogły być ich szczątkami, odnaleźli dwieście lat później robotnicy naprawiający schody w Tower. Tylko Ryszard miał powody, aby dokonać tego mordu. Po zniknięciu książąt objął tron, ale nie był to koniec jego kłopotów. Szlachta bała się go, wiedząc, że król bez mrugnięcia okiem poświęci tych, którzy mu wiernie służyli. Otruł nawet swoją żonę, królową Annę, ponieważ okazała się bezpłodna.”

— Ryszard III York

Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 83-85763-058, tłum. Grażyna Jagielska, s. 37.

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 4 czerwca 2021. Historia

Tematy

droga , królowa , żona , syn , król , koniec , powód , oko , kość , jeden , zostać , królewski , drogi , odnalezienie , wierny , szczątki , porwany , robotnik , tron , słuch , protektor , schody , z powodu

Ryszard III York 1

król Anglii 1452–1485

Podobne cytaty

„Opis: ostatnie słowo, gdy do umierającej matki pochylił się syn – książę Albert Edward, który objął tron jako Edward VII.”

Wiktoria Hanowerska (1819–1901) królowa Wielkiej Brytanii

Bertie…
Źródło: Isabelle Bricard, Leksykon śmierci wielkich ludzi, tłum. Anita i Krzysztof Staroniowie, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1998, ISBN 8305129713, s. 443.

„Powiadam ci w Imieniu Boga, że ty jesteś prawdziwym dziedzicem Francji i synem królewskim.”

Joanna d'Arc (1412–1431) francuska bohaterka narodowa, święta Kościoła katolickiego

do Karola VII.

„W 1377 roku tron przejął od niego wnuk, występny Ryszard II. Ryszard był homoseksualistą, co nie przeszkodziło mu ożenić się i to dwukrotnie. Prostackie upodobania i ekstrawagancja Ryszarda sprawiły, że jego dwór stał się najbardziej egzotyczny w Europie. Król nie zaprzątał sobie głowy sprawami zwykłych śmiertelników, aż do czasu, gdy Jack Straw i Wat Tyler stanęli na czele chłopskiego buntu. Powstańcy, protestujący przeciwko podatkom, poczynali sobie dzielnie i omal nie zmusili rządu do ucieczki z Londynu. Ryszard wspominany jest dziś jako król, który przyjął chłopów w Smithfield w Londynie (gdzie zakończył bunt i złożył obietnice, których potem nie dotrzymał). Został obalony przez swojego kuzyna Bolingbroke'a. Umarł w wieku trzydziestu trzech lat. Jest prawie pewne, że został zamordowany.”

Ryszard II (1367–1400) król Anglii

Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 8385763058, s. 35–36.

„Pretensje Bolingbroke'a do tronu były wątpliwe. Był kuzynem Ryszarda i synem Jana z Gandawy. Większe prawa miał Edward Mortimer przez związek z córką starszego brata Gandawczyka. Jednak to Bolingbroke został koronowany jako Henryk IV i tak zaczęło się nowe, czternastoletnie, burzliwe królewskie panowanie, w czasie którego doszło do wojny z Walijczykami. Henryk IV był godnym przedstawicielem klanu Andegawenów-Plantagenetów, podłym i okrutnym. Był przekonany, że ma trąd i uznając chorobę za karę Bożą prosił, aby go pochowano obok Tomasza Becketa, w nadziei, że w takim towarzystwie łatwiej mu będzie dostać się do nieba.”

Henryk IV Lancaster (1367–1413) król Anglii

Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 8385763058, s. 36.

„Ja go za lat pacholęcych wychowałem w Polsce, ja go osadziłem na tronie węgierskim. Nie godzi się, bym mu ja, jako równemu, cześć okazywał, lecz siedząc na koniu oddam mu pocałunek jak jednemu z książąt.”

Bolesław II Śmiały (1041–1081) król Polski

sprzeciwiając się złożeniu pokłonu królowi Władysławowi Świętemu – władcy Węgier.
Źródło: Gall Anonim, Kronika polska http://www.zswsucha.iap.pl/STREFA_N/WiLeHi/lektury/kronika/0032.htm

„Droga Królewska wiodła już tylko ku szczątkom, jakie po sobie pozostawiają, niczym szkielety, wędrówki ludów i pochody wojsk.”

André Maurois (1885–1967)

Droga Królewska (1930)
Źródło: s. 94

„Astarocie, Asmodeuszu, wy książęta miłości, zaklinam was, ofiarując wam część tego dziecka, byście zatroszczyli się o rzeczy, o które was upraszam, a mianowicie o to, abym zachowała względy króla i następcy tronu, abym cieszyła się szacunkiem książąt i księżniczek na dworze, aby król nie odmówił mi niczego, o co go poproszę, czy to dla moich krewnych, czy dla służby.”

Markiza de Montespan (1640–1707) metresa króla Francji Ludwika XIV

podczas składania ofiar z dzieci.
Źródło: Helmut Werner, Tyranki. Najokrutniejsze kobiety w historii, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2005, tłum. Monika Gajowa, ISBN 8389632241, s. 157.

„Naturalnym porządkiem rzeczy tytuł i władza przechodzi z ojca na syna, nikogo więc nie zdziwiło, że po śmierci Osmyka na tronie zasiadł jego syn, Belohun. Synów Osmyk miał co prawda więcej, jeszcze czterech bodaj, ale wszyscy zrzekli się praw do korony, jeden nawet podobno dobrowolnie.”

Andrzej Sapkowski książka Sezon burz

Sezon burz

„Coś się jednak w świecie zmieniło. Dawniej błaźni walczyli o miejsce przy tronie; dziś walczą o tron.”

Janusz Wasylkowski (1933)

„Liczba jej dzieci bywała ostatnio dosyć płynna. Przez długie lata miała dwóch synów. Zbrodnia Edwarda i wykreślenie go z listy potomstwa pozbawiły ją, przed kilkoma tygodniami, jednego. W dwa tygodnie później wykreśliła również Roberta, pozbawiając się drugiego syna. Teraz, wskrzesiwszy Edwarda, znowu miała jednego.”

Jane Austen książka Rozważna i romantyczna

Rozważna i romantyczna (1811)

Tematy

Ryszard III York 1

Podobne cytaty

Pokrewne tematy