Przewodnik po literaturze religijnej
Źródło: s. 62.
„Co zaś się tyczy tego wzmożenia sił duchowych, to ono się tłumaczy coraz większą powolnością oczyszczonych władz duszy na działanie czynników nadprzyrodzonych, w szczególności darów Ducha Świętego. Każdy człowiek, będący w stanie łaski, otrzymuje wraz z nią i cnotami wlanymi i te szczególne pomoce Boże, mające mu ułatwić powolność natchnieniom Ducha Św. w myśl słów św. Pawła „Którzy dają się powodować Duchowi Świętemu, ci są synami Bożymi” (Rz 8, 14). Ale póki dusza nie przejdzie procesu oczyszczenia, dary Ducha Świętego napotykają w jej władzach tyle oporów, że nie mogą w pełni rozwinąć swej działalności. Dopiero w miarę, jak się dusza oczyszcza, i władze jej stają się jakby przejrzystsze i podatniejsze na natchnienia Ducha Świętego, i działalność darów staje się coraz intensywniejsza.”
Hagiografia
Źródło: s. 14, 15.
Podobne cytaty
Źródło: Osoba konsekrowana, Lublin 2006, s. 492.
Magnum est sanctae et incomprehensibile mysterium Trinitatis, Deus Pater, Deus Filius, Deus Spiritus sanctus, Trinitas indivisa (…) proprium Spiritus sancti ut de Patre et Filio procederet sub una substantia Deitatis (łac.)
Źródło: List 79 (Ad Iustinum Augustum).
Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/2
Źródło: s. 396
Źródło: Liturgy and Personality, New Hampshire 1986, s. 55, [cyt. za:] ks. Grzegorz Śniadoch IBP, Msza święta trydencka. Mity i prawda, wydanie II popr. i uzup., Centrum Kultury i Tradycji, Ząbki 2014, s. 246.
Źródło: Nasze życie poddane Chrystusowi, Kraków 1995, s. 100.
„Każda prawda, ktokolwiek by ją wyraził, pochodzi od Ducha św.”
Źródło: o. Jacek Woroniecki, Katolickość tomizmu, Wydawnictwo Antyk – Marcin Dybowski, Komorów 2008, s. 100.
Źródło: Katecheza 16 o Duchu Świętym