„Powiem tylko: „To jest nasze popołudnie”.
Ona tuląc się odpowie: „Ach, jak cudnie!”
Oto słowa takie proste, nie zawiłe,
Sam je sobie właśnie dzisiaj wymyśliłem.”

„Nadbiegł Adam, przystanął i przez dłuższy czas patrzył, nie mówiąc ani jednego słowa. Potem zapytał mnie, co to jest. Ach, wielka szkoda, że zadał tak bezpośrednie pytanie. Musiałam na nie odpowiedzieć. Powiedziałam, że to ogień. Jeśli było mu przykro, że znam coś, o co on musi dopiero pytać, to nie moja wina. Nie chciałam sprawić mu przykrości. Po chwili zapytał:
– Jak on powstał?
Znów proste pytanie, wymagające prostej odpowiedzi.
– To ja go zrobiłam”

„Spotkał na swojej drodze dziewczynkę, powiedział do niej: „Podobasz mi się.” Ona odpowiedziała cynicznie: „Widzę”.”

„W PCK powiedzieli mi, że to nie ja wymyśliłem zupy, tylko oni. Odpowiedziałem, że zupy wymyślił człowiek, kiedy tylko zrobił garnek. Byle garnek i już jest zupa. A skoro już wymyślił zupę, to zaczął się nią dzielić. I to jest jeden z najstarszych wynalazków ludzkości. Natomiast ja nadałem tej akcji rangę.”

„Kiedy człowiek ma dużo pracy, i to takiej, którą lubi wykonywać, jest akceptowany, ba, ma liczne grono fanów, to są już wystarczające powody, żeby powiedzieć: jest cudnie. Ja ponadto mam udane życie rodzinne, a to już więcej niż cudnie.”

„Trzeba w tym miejscu dzisiaj przypomnieć słowa wielkiego Polaka, Prymasa Tysiąclecia Stefana Wyszyńskiego, który powiedział: Potrzeba nam potężnej woli organizowania sił rodzimych, ojczystych, by nie poddawać się pokusie targowicy, skądkolwiek by ona miała przyjść.”

„Jeżeli robimy to, co trudne, nasze życie będzie proste. Jeżeli robimy to co proste, nasze życie będzie trudne.”

„Wymyśliliśmy słowo „chaos” na oznaczenie porządku, którego nie rozumiemy.”

„Pragnął tylko jednego.
Jednego.
Żeby Ona była przy nim, żeby go objęła i powiedziała, że wszystko się ułoży.
Ocalał, ale jedynie chwilowo.
Od dzisiaj ich dom stał się polem minowym.”

„Prosiłeś mnie o słowo? Oto ono: NADZIEJA.”