„Kiedy słyszysz dziwny wybuch śmiechu publiczności na filmie, który reżyserowałeś, zaczynasz rozumieć grę słów.”

„Kiedy się słyszy wybuch, nie ma już czasu na zastanawianie się, jak długo skwierczał lont.”

„Jeden papieros to pięć minut życia mniej. Jeden szczery wybuch śmiechu to pięć minut więcej. Jaki z tego morał?”

„Nic tak nie doprowadza mnie do rozpaczy jak opinia, że tubylczy mieszkańcy tego kontynentu nie mają poczucia humoru i skłonności do zabawy. Nie sądzę, żebym gdziekolwiek, poza ogniskami Indian, słyszał prawdziwie serdeczny śmiech. Humor indiański składa się zarówno z gestów i modulacji głosu, jak i ze słów, i tak naprawdę jest nieprzetłumaczalny.”

„Marek Kondrat zagrał tak, że wszyscy płakali ze śmiechu. To rzeczywiście najśmieszniejsza scena w filmie, którą od dawna chciałem nakręcić.”

„Wprawdzie śmiałem się na rozmaite sposoby, i głośno i cicho, i biologicznie i intelektualnie, niemniej jednak mój śmiech nie dochodził do samego środka. Należę do pokolenia, którego śmiech zawsze bywa zaprawiony ironią, goryczą, czy rozpaczą. – Zwyczajny śmiech, śmiech dla śmiechu, pogodny i bez problemów, pocieszna gra słów – to wydaje się nam jakby nieco staroświeckie i budzi zazdrość.”

„W moich snach wciąż Warszawa
Pełna ulic, placów, drzew,
Rzadko słyszysz tu brawa,
Częściej to drwiący śmiech.”

„Gdy słyszę, że Niemcy powtarzają, że dług trzeba oddać, pusty śmiech mnie ogarnia. Przecież Niemcy to kraj, który nigdy nie spłacał swoich długów.”

„Łódź jest bardzo dziwnym miejscem, pewnym mitem. Jak kiedyś ktoś mi powiedział, tak naprawdę jeśli myśli się o filmie, to nie ma innej alternatywy. Jeśli ktoś chce się nauczyć realizacji filmów, to tylko tam.”

„To dziwne. W liceum nie byłem takim prawdziwym twardzielem, a teraz gram tych wszystkich psychopatów i przestępców. Nie obchodzi mnie, kim są, o ile są skomplikowani i przeżywają coś, co mogę zrozumieć i przekazać publiczności.”