„Wiedzieć i nie mówić:
tak się zapomina.
Co jest wymówione, wzmacnia się.
Co nie jest wymówione, zmierza do nieistnienia.”

„Dlatego, że w Rosji trzeba wiedzieć, z kim się mówi, aby wiedzieć, jak mówić, żeby być zrozumianym.”

„Nie zawsze trzeba mówić, co się wie, ale zawsze trzeba wiedzieć, co się mówi.”

„Mówisz mi, a ja zapominam; uczysz a zapamiętuję; angażujesz mnie, a ja się uczę.”

„Kiedy reakcjonista mówi o „nieuchronnej restauracji”, to nie należy zapominać, że reakcjonista liczy w tysiącleciach.”

„Niekiedy nadchodzi dzień, gdy zapomina się wszystkich, których się kochało – mówi dalej poeta.”

„Nie sama mądrość mądrze mówić; ale wiedzieć kiedy nie mówić, lecz zamilczeć.”

„I tak wszystko zmierza do jednego. Zawsze i wszędzie. We wszystkim, co robimy. Podtrzymywać nasze życie, żeby móc kontynuować produkcję kolejnych pokoleń. A my mówimy, że to miłość.”

„Gwendolyn, oddychaj normalnie, wdech i wydech. (…)
– Przestań. To nie do zniesienia, jaki jesteś zarozumiały.
– Przepraszam. Ale to takie… oszałamiające uczucie, wiedzieć, że z mojego powodu zapominasz o oddychaniu.”

„W sytuacjach miłosnych są kobiety o wiele przezorniejsze od mężczyzn. Gdy ci zapominają mówić o małżeństwie, one to zawsze przypomną.”