„Nic nie było tak rzeczywiste jak jej wyimaginowany świat.”

„Dla katolika niezbywalnym wstępnym warunkiem rzeczywistego i owocnego dialogu ze światem jest absolutne poddanie się Chrystusowi i nieugięte trwanie przy Bożej prawdzie, objawionej przezeń i wyrażonej w dogmatach świętego Kościoła katolickiego. O tych, którym brak tej absolutnej wiary i zaangażowania, trzeba stanowczo stwierdzić, że nie są ani zdolni, ani powołani do tego, by podejmować dialog w imieniu Kościoła.”

„Tylko ten, kto w nic nie wierzy (choćby się łudził, że w coś wierzy), może mieć w sobie miłość do życia (jest to jedyna miłość prawdziwa, czyli – uważam – wyłącznie bezinteresowana): oczywiste zatem, że twórca kocha życie. Jego miłość pod pewnymi względami jest zwykła i znajoma: jej zwyczajność i swojskość tłumaczą się faktem, że jest on dziś drobnomieszczaninem żyjącym wśród drobnomieszczaństwa i że często on sam również pada ofiarą drobnomieszczańskiego złudzenia, że świat i historia są rzeczywiste, a zatem że istnieją także obowiązki, które musi on lojalnie wypełniać.”

„Czymże jest zatem świat – i co jest światem?
Świat wiatrem, falą i więdnącym kwiatem.”

„Świat nie jest. Świat się wiecznie zaczyna.”

„Świat nie jest dobry, ani zły. Świat po prostu jest.”

„To świat słów stwarza świat rzeczy.”

„Ten świat, to jest tylko olbrzymie przedsiębiorstwo gwizdania na świat.”

„To nie my przychodzimy na świat, lecz świat przychodzi do nas. Urodzić się, znaczy tyle, co dostać cały świat w prezencie.”

„(…) to nie wojna jest taka straszna, tylko świat, jaki po niej nastąpi. Świat, w który wpadamy jak w bagno, świat nienawiści i sloganów.”