„Terminy „heretycy”, „schizmatycy” są słownictwem polemik bez miłości. Występowały one nie tylko w Kościele katolickim, lecz również w innych wspólnotach chrześcijańskich. Kościoły prawosławne w Grecji i Rosji do dziś nazywają katolików heretykami i zabraniają wspólnej modlitwy z nimi. Sobór Watykański II zdołał wydostać się z tej cuchnącej atmosfery i wyakcentował to, co łączy inne wyznania i religie z Kościołem katolickim. Stwierdził jednocześnie, że „Kościół (Chrystusowy) ustanowiony i zorganizowany na tym świecie jako społeczność, trwa (subsistit) w Kościele katolickim, rządzonym przez następcę Piotra oraz biskupów pozostających w komunii, chociaż i poza jego organizmem znajdują się liczne pierwiastki uświęcenia i prawdy” (KK, 8). Takie spojrzenie ojców soborowych na Kościół pochodzi od Ducha Świętego. Sami ludzie, obarczeni brzemieniem grzechu, na to by się nie zdobyli.”

Tematy

ludzie , religia , nauka , społeczność , atmosfera , kościół , duch , inny , prawosławny , polemika , komunia , modlitwa , trwanie , spojrzeć , zorganizowanie , wyznanie , następca , pierwiastek , pochód , dziś , katolik , biskup , łącze , organizm , stwierdzenie