„Lepiej, by umarły, niż by musiały znosić hańbę i pośmiewisko. W Niemczech, które nastaną po wojnie, nie ma miejsca dla moich dzieci.”

„Ludzie tym się różnią od zwierząt, że znoszą dobrodziejstwo jak hańbę, a wdzięczności się wstydzą.”

„Mój ojciec Leon przed wojną był restauratorem, gdy wrócił po wojnie z robót w Niemczech, chciał kontynuować tę działalność. Pozwolono mu potem nawet na wydzierżawienie restauracji. Ale jego prywatna inicjatywa była tolerowana tylko przez pół roku. Lokal upaństwowiono, a rodzina musiała szukać innych źródeł dochodu. I tak trafiliśmy do Leszna, gdzie mieszkał brat mojej mamy Heleny, Władysław Pietek. To też zresztą była bardzo ciekawa postać. W czasie wojny musiał się ukrywać przed Niemcami, którzy zabrali jego majątek. Wyznaczono nawet 40 tys. marek nagrody za wskazanie miejsca jego pobytu. Po wojnie próbował wrócić do dawnych zajęć, produkował pędzle, szczotki. Był człowiekiem zaradnym, przedsiębiorczym, ale jak się okazuje, nie na tamte czasy. Komuniści postanowili zlikwidować prywatną inicjatywę i ofiarą tej akcji padł także wuj.”

„To przypomina trochę sytuację sprzed II wojny światowej, kiedy Neville Chamberlain wracał do Londynu i myślał, że uratował pokój, bo wybrał hańbę. Była i hańba, i przyszła wojna.”

„Hańba mordercom kobiet i dzieci.”

„Stary – jakby ojciec dzieci,
Nie do boju, nie do trudu;
Dajmy mu na pośmiewisko,
Sprzeczne z naturą nazwisko (…).”

„Polska była przed wojną krajem przodującym – po Niemczech – pod względem antysemityzmu.”

„Lepiej paść z godnością niż żyć w hańbie.”

„Co źle znosisz, będziesz dobrze znosił: przywyknij tylko.”

„Musiał umrzeć. Już mu życie
nie mieściło się w limicie…”