„Przymioty serca przysparzają nam przyjaciół, przymioty ducha – tylko wrogów.”

„Miłość jest to kamień drogi, nieoceniony, ale bez żadnej barwy i bez żadnego przymiotu i nabiera on tego obojga dopiero od tego, który go sobie przywłaszczy i włoży w swe serce.”

„Zawsze żywisz mnie i karmisz Ojcze, Synu, Duchu Święty Twoim całym własnym Bytem, Istotą, Wiecznością, Twymi Boskimi działaniami i Twymi nieskończonymi przymiotami.”

„Znanym jest serca ludzkiego przymiotem, że się przywiązuje do tych, którym mogło usłużyć. Odwrotną stroną medalu tego jest równie dowiedziony pewnik, że dobrodziejstwo upokarza i najczęściej wywołuje niewdzięczność.”

„Zwycięstwo w zwadzie o nieistotne wartości jest głupie – przysparza bowiem prawdziwego wroga na długie lata.”

„Mając takich przyjaciół, nie potrzebujemy już wrogów.”

„Dobrze jest i pokrzepiająco – mieć przyjaciół z ducha.”

„Ludzi dzielę na starych przyjaciół i starych wrogów. Wrogów dzielę na żywych i martwych.”

„Boże, strzeż mnie od przyjaciół, z wrogami poradzę sobie sam.”

„Nie będzie miał nigdy prawdziwych przyjaciół ten, kto lęka się robić sobie wrogów.”