„Z ludzi jak z kwiatów woń wychodząca na świat, niekoniecznie odpowiada temu, co się w nich w istocie znajduje. Pachnie często trucizna, odraża wonią dobroczynne ziele. Tak i sława ludzka nie pełna bywa i niesprawiedliwa, podnosi często to, co na to nie zasługuje, zapomina o tem, co najbardziej pamięci warto.”

„Woń jest konaniem kwiatów.”

„Cynik to człowiek, który, poczuwszy woń kwiatów, rozgląda się za trumną.”

„Film bywa głupim i banalnym. Ale niekoniecznie musi być takim, bo głupota i banalność bynajmniej nie tkwią w jego istocie.”

„Lepsi ludzie niekoniecznie bywają przez to samo ludźmi szczęśliwszymi, tak dobrze nie jest. Przeważnie bywa odwrotnie.”

„Uważał pieniądze za rodzaj trucizny, która w małych dawkach ma wpływ dobroczynny, w dużych zaś stanowi śmiertelne zagrożenie.”

„Okno wychodzące na wewnętrzny świat artysty.”

„Świat przenika błogość, która przenika i sama jest przenikana. Tak jak zapach kwiatu zależy od kwiatu, i bez kwiatu jest niemożliwy, podobnie bez formy itd. nie można by było dostrzec błogości.(…) A zatem cały świat jest spontanicznie doskonały, ponieważ spontaniczna doskonałość jest jego naturą. Kiedy umysł znajduje się w oczyszczonym stanie, jego esencją jest również nirwana.”

„W pisaniu korzystam z pamięci dziecka. Niczego z góry nie zakładam, więc mój świat jest wciąż pełen magii i wszystko może się w nim zdarzyć.”

„W chrystianizmie znajduje pełny wyraz istota wszelkiej religii: systematyczne i bezwzględne zubożanie, unicestwianie i poniżanie człowieka gwoli większej chwały istoty boskiej.”