„Nie można człowiekowi, który cierpi, walczy ze swoją duszą i swoim ciałem, mówić, że ma siedzieć cicho.”

„Mówią, że jestem agresywny, bo nie chcę siedzieć cicho.”

„Cnocie, wychłostanej i mizernej, wolno już teraz wejść w swoich łachmanach i zająć miejsce w kącie, byleby tylko siedziała cicho.”

„… to nie jest tak, że nie cierpię. Wiem tylko, jak nieistotne jest cierpienie, wiem, że ból trzeba pokonać i odrzucić, a nie akceptować jako część swojej duszy i wieczną bliznę na swojej wizji życia.”

„(…) autorzy uwielbiają mówić o swoich tekstach. Nie cierpią tylko pytania „o czym to jest.””

„Zwróćcie uwagę, jak bardzo ci, co mają odmienne zdanie o przychodzącej do nas łasce Jezusa Chrystusa, przeciwni są myśli Bożej. (…) Powstrzymują się od Eucharystii i modlitwy, gdyż nie wierzą, że Eucharystia jest Ciałem Pana naszego, Ciałem, które cierpiało za nasze grzechy i które Ojciec w swej dobroci wskrzesił.”

„Depresja to przede wszystkim cierpienie, wszechogarniające cierpienie, duszy a potem i ciała. Kiedy człowieka coś boli, odzywa się do ludzi, także do swoich najbliższych, tonem bardziej krzykliwym. To nie znaczy, że nie ma racji, tylko że akurat cierpi.”

„Lecz nie zachować powagi, gdy mówią nam o swoim cierpieniu, jest prawdziwie rażącym brakiem uczuć ludzkich.”

„Stracili dobrą okazję, aby siedzieć cicho.”

„W tomizmie człowiek jest duszą i ciałem. W sztuce prawdą i zmyśleniem.”