„W miłości nawet niewielka skłonność wyobraźni kochającego do kogoś lub czegoś innego niż sam ukochany oznacza koniec miłości. Taka skłonność jest zakazana. Miłość trwa tak długo, jak długo ukochany widzi ukochanego we wszystkim, co znajduje się wokoło niego, a każde piękno i doskonałość darzy szacunkiem jako przejawy ukochanej osoby. Jeśli to przestaje być istotą miłości, miłość umiera.”

„Miłość przekształca duszę na podobieństwo osoby ukochanej.”

„Miłość kojarzy się bardziej z nieobecnością niż obecnością ukochanej osoby.”

„Miłość polega na podziwianiu i rozwijaniu miłych cech osoby ukochanej – pod warunkiem, że samemu się korzysta z jej błogosławionych skutków.”

„Największym szczęściem, jakie może dać miłość, jest pierwszy uścisk dłoni ukochanej kobiety.”

„Gdy się zobaczyło tylko raz piękno szczęścia na twarzy ukochanej osoby, wiadomo już, że dla człowieka nie może być innego powołania, jak wzbudzanie tego światła na twarzach otaczających nas ludzi.”

„Gwałt, jaki zadajemy sobie sami, aby zdławić naszą miłość, jest często okrutniejszy niż srogość ukochanej.”

„Najbardziej nawet wyłączna miłość osoby jest zawsze miłością czegoś innego.”

„Stracony ukochany, który żądasz, żeby ci odpowiadano na list bez zwrotnego adresu, który nie rozumiesz, że można kochać nieobecnych, i taka miłość jest lepsza bez brudu, bez zazdrości, bez mokrych kudłów miłości, której kochanek ani kochanka nie może odebrać miłość do marzenia… Ach, ciało stworzone dla obecności niecierpliwe śmiertelne nienawidzę cię nienawidzę!…”

„Trudno chyba przeżywać miłość bez powierniczki, gdy tak silne jest pragnienie, by wciąż na nowo wymawiać imię ukochanego, potwierdzając w ten sposób jego istnienie.”