„Obiecywało serce, że pęknie.
Nie pękło.
Groziło życie, że zwiędnie,
– nie zwiędło.”

„Gdzież nasza róża,
Pytam was bracia?
Zwiędła nam róża,
Dziecko to ranka.
Tylko nie mówcie:
Tak młodość więdnie!
Tylko nie mówcie:
Tak życie biegnie!”

„Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?”

„Kiedy jak buki na mróz serce mi pęknie
połóżcie mnie na wóz z widokiem na Bieszczady”

„Nie ma cię gdy moje życie spada w dół, nie ma cię gdy wszystko łamie się na pół i nie ma cię i nie wiem już, gdzie jesteś, ale dobrze, że nie wiesz, co u mnie, bo pękło by ci serce.”

„Powietrze
spadało w milczeniu
nie chcąc,
by ktokolwiek słyszał
jak pękło mu serce.”

„Dobrze, że człowiek nie może iść za własnym pogrzebem, bo by mu serce z żalu pękło.”

„Zaśnij, syneczku, śpij,
pod powiekami skryj
niebieskie swe źrenice.
Kiedyś zwiędną jak mech,
gdy ci życie i pech
obrócą świat na nice.
Zaspokoją twą chęć
dwie dziewczyny lub pięć,
bo można tak bez końca.
Któraś powie ci „nie”,
rany zabliźnią się
i pójdziesz w ślady ojca.”

„Tak… Szczęście przyjść chciało, lecz mroków się zlękło.Ktoś chciał mnie ukochać, lecz serce mu pękło”

„Życie potrafi ranić, jak ludzie którym ufamy,
Mimo, że obiecywali, że zawsze już będą z nami.”