„Miejsce, jakie zajmujemy we „wszechświecie” – punkcik, i żeby tylko! Po cóż zadawać sobie ciosy, skorośmy tak oczywiście znikomi? Taka konstatacja natychmiast nas uspokaja; odtąd koniec z wszelką szamotaniną, metafizyczną bądź inną. Później jednak ów punkcik się nadyma, rozrasta, zajmuje całą przestrzeń. I wszystko zaczyna się od nowa.”

„Jakie się ma uczucie, kiedy wyjeżdża się od ludzi, a oni nikną powoli na równinie, aż w końcu widać tylko rozmywające się punkciki?”

„Zajmować się innymi to zajmować się sobą.”

„To dziwne, że czasami myśląc o sobie myślimy o kimś innym. O kimś, kto zajmuje w świecie tyle samo miejsca co my, a może nawet zajmuje nasze miejsce.”

„Żaden naród nie chce wybierać innego narodu na miejsce pierwsze; zajmuje on je sam na mocy „powołania.””

„Dla mężczyzn miłość jest na ogół epizodem, który zajmuje miejsce wśród wielu innych spraw powszedniego dnia.”

„Trudne jest to, co może być zrobione natychmiast, niemożliwe zaś to, co zajmuje nieco więcej czasu.”

„Jakie się ma uczucie, kiedy wyjeżdża się od ludzi, a oni nikną powoli na równinie, aż w końcu widać tylko rozmywające się punkciki? – że zniewala nas za duży świat i że to jest pożegnanie. Ale człowiek wypatruje już kolejnej szalonej przygody pod tym samym niebem.”

„Wierne żony to kobiety, które nie lubią zadawać cierpień kilku mężczyznom i wolą zajmować się jednym.”

„Henryk był ważny, ale trochę jak słoń – dzięki przestrzeni, którą zajmował.”