„Jedną z najstarszych ludzkich potrzeb jest mieć kogoś, kto zastanawia się, gdzie jesteśmy, kiedy nie wracamy wieczorem do domu.”

„Mieć kogoś, kto by mnie rozumiał – oto moja jedyna potrzeba życiowa.”

„Jutro wieczorem wracam do Paryża. Nie myj się.”

„Wiek średni: siedzisz w domu w sobotni wieczór, dzwoni telefon, a ty masz nadzieję, że to nie do ciebie.”

„Człowiek musi mieć w życiu przynajmniej kogoś jednego, u kogo ma rację.”

„Gdzie jest dom? Zastanawiałem się gdzie jest dom i doszedłem do wniosku, że to nie Mars czy podobne miejsce, tylko Indianapolis kiedy miałem 9 lat. Miałem brata i siostrę, psa i kota, i matkę i ojca, i wujków i ciocie. I nie ma możliwości, żeby to wszystko wróciło.”

„Pisanie jest pasją totalną. Dręczy cię, zżera. Bez przerwy o tym myślisz. Nawet jeśli w pracy miałeś ciężki dzień, wracasz do domu i masz poczucie, że nic nie zrobiłeś.”

„Nie bardzo sobie wyobrażam, jak można, mając dzieci, codziennie wychodzić z domu o szóstej wieczór i wracać o jedenastej. Poza tym jestem zdemoralizowana pracą dla kina – film robi się raz, a potem on już na nas przez całe życie pracuje. W teatrze zaś za każdym razem odtwarza się od nowa to samo. Takie wielokrotne powtarzanie byłoby dla mnie chyba zbyt monotonne.”

„Spotkałem ją gdy wracałem do Dublina z mojego domu w Los Angeles. Ona jest wspaniałą dziewczyną, jesteśmy razem bardzo szczęśliwi. Łatwo jest znaleźć dziewczyny, ale już nie tak łatwo znaleźć tę jedyną.”

„Na scenie kocham się z tysiącami ludzi, ale do domu wracam sama.”