„Bóg chrześcijański jest tak absurdalnym Bogiem, że powinien zostać zniesiony nawet jeśli istnieje.”

„Bóg nie istnieje! Gdyby Bóg istniał, już dawno znaleźliby go paparazzi.”

„Co mnie obchodzi, że Bóg nie istnieje; Bóg przydaje człowiekowi boskości.”

„Luter usprzecznił byt. Dla Lutra wszystko, co istnieje, z Bogiem Objawienia chrześcijańskiego na czele, jest sprzecznością, czyli w samym Bogu istnieje cała rzeczywistość. To jest taka próba teologicznego panteizmu. (…) W dotychczasowej filozofii przed Marcinem Lutrem każdy człowiek, każda osoba ludzka była podmiotem substancjalnym, przynajmniej w tej wielkiej myśli greckiej metafizyki, później też scholastyki, chrześcijańskiej myśli szeroko pojętej. Luter dokonał redukcji rozumienia substancji i ją tylko ograniczył do pojęcia Boga. Tylko Bóg jest substancją. To oznacza, że taki upadły anioł światłości, tj. nic innego jak wcielenie samego Boga. I dlatego Luter stawia tezę, w Komentarzu do Psalmów, w 1530 roku: „Zanim Bóg stał się Bogiem, musiał najpierw stać się diabłem.””

„Boga może usprawiedliwić tylko to, że nie istnieje.”

„Świat istnieje w Bogu.”

„Bliski jest czas, gdy świat rozpozna, kim jest Bóg – nie tylko będzie wierzyć w Boga, lecz wiedzieć, że Bóg istnieje.”

„W miarę jak umysł dziecka staje się zdolnym to pojąć, należy dać mu do zrozumienia, że chrześcijańska miłość siebie jest miłością w Bogu i dla Boga, tzn. że duszę swą winno się miłować jako coś Bożego, co Pan Bóg stworzył dla siebie, na swoją chwałę, i co powinno powrócić u kresu życia do Niego, aby się z nim połączyć na wieki.”

„Po prostu w zakłopotanie wprawia mnie zarówno myśl, że Bóg istnieje, jak myśl, że Bóg nie istnieje. W takim razie wolę o tym nie myśleć.”

„Bóg nie jest ani przedmiotem mojego rozumu, ani przedmiotem mojej wrażliwości, lecz przedmiotem mojego bytu. Bóg istnieje dla mnie w tym samym akcie, w którym ja istnieję”