„Oj, tak, proszę państwa, samotność jest koszmarem. Nie ma nic gorszego od samotności… No, może jedynie obecność drugiej osoby…”

„Nie znam drugiego tak towarzyskiego człowieka, który tak by lubił samotność jak ja.”

„Boże, napełnij moją samotność Twoją samotnością. Przyjmij moją samotność w Twoją samotność. Nakryj moją samotność Twoją samotnością.”

„Gdyby Bóg obdarzył go drugim rozumem, to ten rozum umarłby z samotności.”

„Jakże miłe, wolne od męki i samotności myśli jest natychmiastowe rozpoznanie prawdziwej obecności niekwestionowanego ludzkiego piękna!”

„Nawet radość z obecności ukochanego mężczyzny najlepiej przeżywa się w samotności. Gdyby jego obecność trwała bezustannie, istniałaby właściwie jedynie poprzez swoje ustawiczne przemijanie. Zatrzymać ją można tylko w chwilach osamotnienia.”

„Nie ma nic gorszego od samotności we dwoje.(…) Życie życiem równoległym. Dbali o majątek, wychowywali dzieci, a z braku innych tematów rozmawiali o pogodzie.”

„Kocham samotność, tak, proszę, podejdź bliżej,
kocham ciszę tak mocno, mów do mnie głośno, bym mógł słyszeć.”

„Samotność gorsza jest niż grzech,
Od grzechu gorsza jest samotność.”

„Małżeństwo nie jest kresem samotności. Najgorsze chwile samotności poznałem dopiero ożeniwszy się.”