„Oto pierwsza moja rada: Miej serce czyste, łagodne i promienne, ażeby twoim zostało królestwo, pradawne, niezniszczalne i wiekuiste.”

„Lud Twój Panie, lud pielgrzymi
Prosi byś był światłem.
Byś na drodze do Królestwa
Wzmacniał serca swoim Ciałem.
Zostań, zostań wśród nas, o Panie.”

„Taki twój Bóg, jakie masz serce.”

„Mieć kogoś, kto by mnie rozumiał – oto moja jedyna potrzeba życiowa.”

„Był naprawdę człowiekiem łagodnego serca.”

„Czekista powinien mieć chłodny umysł, gorące serce i czyste ręce.”

„oto moje skarby: przyimki
najpierw pomocny „przy”
potem filozoficzne „pomiędzy”
rozpięte mosty powietrzne (…)
pradawne afirmujące
krok za krokiem
tajemnicze „po”
z którego dziś zostało tylko to kroczenie
także „dla” jak gotowość
co już bierze w ręce
nie pytając najwłaściwsze narzędzie”

„Kwiaty na to są, ażeby więdły, ale serca są, aby kochały.”

„W szkole z ramy portretu, oczy łagodne i czyste
Patrzą na młodość twoją. Oddać jej nie chcą zniszczeniu.
Wieków dawnych nie żałuj, lepszych masz dziś gospodarzy!”

„Tylko czyste serce, może w pełni kochać Boga, Tylko czyste serce może dokonać wielkiego dzieła miłości, jakim jest małżeństwo. Tylko czyste serce może w pełni służyć drugiemu.”