„Zło, które niekiedy wydziera mi jęk z serca, nie polega na tym, że jestem kobietą niezamężną i prawdopodobnie pozostanę niezamężną, ale na tym, że jestem kobietą samotną i prawdopodobnie nią pozostanę. Cóż nie można temu zaradzić i trzeba to znosić, i w dodatku znosić – jeśli się da – bez słów.”

„Kocham kobiety, ale nie znoszę ich obecności.”

„W dzisiejszych czasach być niezamężną kobietą w dużym mieście nie jest żadną tragedią. Ale gdy w małym polskim miasteczku Żyd miał trzy córki i żadna nie wyszła za mąż – to było nieszczęście i wstyd.”

„Znosić zło jest sposobem, aby je zniszczyć.”

„Nie znoszę porównywania kobiet do zwierząt, ale też nie pojmuję, dlaczego ma to być degradujące i poniżające.”

„Jest prawdopodobnie znacznie zdrowiej mieć kobiety w głowie, aniżeli w ramionach…”

„Nie da się zbyt długo znosić czyjegoś cierpienia.”

„Ludzie pytali: „Jak to było, całować tę osiemdziesięcioletnią kobietę?”, a ja odpowiadałem: „Prawdopodobnie było to tak samo trudne dla niej, jak i dla mnie.””

„(…) nie jestem przecież własnym patentem. Nie wymyśliłem samego siebie. To nie tylko inni muszą mnie znosić. Ja sam muszę także siebie samego znosić i nie idzie mi to wcale łatwo.”

„Jeśli jeszcze znoszę kobiety, to tylko nadziewane, i to jedzeniem z dobhej hestauhacji. Kobieta z dobrą pulahdą w śhodku, to jednak smakowitsze niż ta sama kobieta wypełniona, rzekłbym, po phostu kahtoflami lub kaszą ghyczaną.”