„Człowiek na starość przypomina emerytowanego aktora, który siedzi na widowni i smętnie spogląda jak jego ulubione role gra kto inny.”

—  Magdalena Samozwaniec , książka Szczypta soli, szczypta bliźnich

Szczypta soli, szczypta bliźnich

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
starość , gra , rola , aktor , człowiek , siedzenie , inny , wieszcz
Magdalena Samozwaniec Fotografia
Magdalena Samozwaniec 26
pisarka polska 1894–1972

Podobne cytaty

Rowan Atkinson Fotografia

„Wolałbym, aby fani nie zapominali, jak nazywa się aktor, który gra ich ulubioną postać.”

Rowan Atkinson (1955) brytyjski aktor komediowy

Źródło: „Tele Tydzień” nr 20, 14 maja 2007

Nikołaj Gogol Fotografia

„Starość spogląda na świat przez pryzmat rozsądku, a nie uczucia.”

Nikołaj Gogol (1809–1852) rosyjski dramaturg i powieściopisarz
Orlando Bloom Fotografia

„Dla aktora trylogia to duże wyzwanie, ponieważ bez przerwy gra się tę samą postać. Nowe filmy to nowe role i nowe wyzwania. Człowiek wchodzi w zupełnie inną skórę, przeżywa odmienne emocje. Tymczasem kręcąc wieloczęściowe seriale (…), stajesz się poniekąd więźniem swojej postaci.”

Orlando Bloom (1977) angielski aktor

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=32602

Halldór Kiljan Laxness Fotografia

„Jeżeli o mnie chodzi można mi wszystko zabrać – rzekł poeta – z wyjątkiem swobody spoglądania od czasu do czasu w niebo. Pastor, który dotychczas rozwodził się nad sposobami dojścia do bogactwa, porzucił nagle ten temat i skierował swoje mrugające oczy na poetę, przy czym nieco przypominał aktora, który podczas gry zapomniał swojej roli z powodu jakiegoś wypadku na widowni. W oczach jego ukazała się iskra tego czegoś wiecznie ludzkiego, co niewątpliwie chyba najlepiej widać w oczach starej świni, kiedy ukradkiem zezuje na pastucha, dostrzega go i poznaje.”

Halldór Kiljan Laxness (1902–1998) pisarz islandzki, noblista

Światłość świata

Siegfried Lenz Fotografia

„Kiedy człowiek o czymś myśli, zaraz przypomina mu się coś jeszcze innego.”

Siegfried Lenz (1926–2014)

Biuro rzeczy znalezionych

Agnieszka Kawiorska Fotografia

„(…) ci najwięksi mają luz i dystans do siebie. To chyba wynika z tego, że ktoś, kto jest spełnionym, docenionym artystą, nie ma potrzeby pokazywania i przypominania o tym dookoła innym. Taka jest właśnie Danuta Stenka, która jest moją ulubioną polską aktorką i moim aktorskim guru. Jest fantastyczną osobą i prywatnie i zawodowo.”

Agnieszka Kawiorska (1982) polska aktorka

Źródło: Joanna Rutkowska, Chcę być blisko wszystkiego, 6 czerwca 2011 http://www.barwyszczescia.pl/20423/chce-byc-blisko-wszystkiego.html

William Shakespeare Fotografia

„Cały świat to scena,
A ludzie na nim to tylko aktorzy.
Każdy z nich wchodzi na scenę i znika,
A kiedy na niej jest, gra różne role.”

William Shakespeare (1564–1616) angielski poeta i dramatopisarz

All the world’s a stage,
And all the men and women merely players:
They have their exits and their entrances
And one man in his time plays many parts. (ang.)
Jak wam się podoba?
Źródło: akt II, scena 7

Zdzisław Kuźniar Fotografia

„Pamiętam (…), jak kiedyś tuż przed rozpoczęciem, gdy byłem już gotowy do wyjścia na scenę, przyszedł organizator widowni i powiedział: „Dzisiaj nie gramy, nie ma publiczności”. To było straszne! Byłem również z tym przedstawieniem na Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu. Całe jury było z Warszawy i bardzo się dziwiło, że ktoś z „prowincji” ośmielił się grać to, co w stolicy gra sam Mistrz Łomnicki – nawiasem mówiąc – mój ulubiony aktor. Na toruńskim festiwalu panowała moda na teatr ubogi i nasze przedstawienie w tej konwencji się nie zmieściło.”

Zdzisław Kuźniar (1931) polski aktor

Źródło: Małgorzata Matuszewska, Brakowało mi czasu na sen, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 240, 14 października 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/125452.html?josso_assertion_id=F0CD92D47E085959

„Siedząca w fotelach publiczność, też, podobnie jak aktorzy, jak teatr, jest nośnikiem pewnych treści. Przychodząc do teatru przynosi ze sobą rzeczywistość pozateatralną. I te dwie rzeczywistości – sceniczna, przekazywana przez aktorów, czyli przez postaci i rzeczywistość publiczności, ta pozateatralna (…) – wchodzą ze sobą w związek, który nazywa się interakcją. I w tym momencie następuje świadome lub podświadome przyjmowanie przez widzów rzeczywistości przedstawionej. Inną rzeczą jest, czy publiczność się z tą rzeczywistością przedstawioną identyfikuje czy też nie, ale ją przyjmuje i już z samego tego faktu, że siedzi na widowni i jest, jakby powiedział Wyspiański: „przytomna grze na scenie.””

Temida Stankiewicz-Podhorecka (1946)

Źródło: Wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.

Pokrewne tematy