„Jako samowystarczalny, niemal doskonały twór natury, którego potrzeby zaspokajane są przez innych, dziecko przypomina jednokomórkowca w systemie krwionośnym, któremu strumień krwi dostarcza pożywienia, unosząc ze sobą produkty wydalania.”

„Niezbędne jest aby ludzie przyjmowali zdrowe pożywienie w celu osiągnięcia Oświecenia. Dlaczego ludzie, którzy są usytuowani ponad wszystkimi istotami, spożywają takie produkty, które przynoszą krzywdę im samym oraz innym istotom? Zaniechaj spożywania jedzenia, które rani ciebie i innych, i poprzez przyjmowanie zdrowego jedzenia, traktuj innych tak samo, jak traktowałbyś siebie.”

„Człowiek ma w sobie potrzebę zaspokajania różnych smaków.”

„Dzieci przestały przynosić dochody i stały się najbardziej widoczną formą konsumpcji. Rodzice zaczęli zaspokajać swoją potrzebę wychowywania potomstwa jednym dzieckiem, a nie dziesięciorgiem.”

„Za pierwszym razem mój Ojciec, by oczyścić ziemię, zesłał strumień wody, za drugim razem zesłał strumień krwi, i to jakiej Krwi! Ani pierwsze, ani drugie obmycie nie posłużyło, by uczynić ludzi dziećmi Bożymi. Teraz Ojciec jest zmęczony i dopuszcza, by rozszalały się kary piekielne i zgubiły rodzaj ludzki, ponieważ ludzie woleli piekło nad Niebo, a ich pan, Lucyfer, torturuje ich, chcąc skłonić do bluźnienia Nam, żeby uczynić ich w pełni swymi synami.”

„Bez względu na przypuszczania, jakim samolubem może się człowiek stać, są jednak wyraźne zasady w jego naturze, dzięki którym los innych jest dla niego ważny i dzięki czemu szczęście innych jest mu niezbędne, mimo że to nie dostarcza mu nic więcej poza obserwowaniem radości innych.”

„Stoicka zasada zaspokajania potrzeb poprzez rezygnację z pragnień jest jak amputacja stóp po to, by nie potrzebować butów.”

„Zyski są siłą napędową gospodarki rynkowej. Im większe są zyski, tym lepiej są zaspokajane potrzeby konsumentów.”

„Poeta pisze dla siebie, bo jeżeli pisze dla ludzi, poetą nie jest; jest nim wówczas, gdy jest i filozofem zarazem, gdy twory jego są potrzebą ludzkości, a jeżeli tworzy tak sobie – to jest samolubem, niczym więcej, gdy ze smutków tylko chwali się przed światem!”

„Błaznem jest ten, kto odtrąca uciechy, jakich natura mu dostarcza. Nie trzeba ani gonić za nimi, ani od nich uciekać – trzeba je przyjmować.”