„Ale czyż jest co bardziej godnego politowania, niż biedny, ciasny umysł, trawiący najpiękniejsze swe dni i lata na ściskaniu w garści kilku marnych kawałków metalu? Cóż może być pięknego w obcinaniu aż do krwi potrzeb życiowych?”

„Czyż ona nie jest tak piękna jak matka?”

„Czyż prawda nie jest najpiękniejszym światłem?”

„O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa.”

„Godzien politowania mężczyzna, o którym wydaje sąd kobieta.”

„Piękna jest tylko prawda, i tylko ona jest godna miłości.”

„Nie wrócą te lata jak pamięć niewierna,
Gdy wrócą wspomnieniem – cóż to da?
Żyj chwilą, nim minie jedyna i piękna,
Żyj chwilą, tak długo, jak długo trwa.
Żyj chwilą, nim minie jedyna i piękna,
Żyj chwilą, dopóki jeszcze trwa.”

„A cóż istnieje sprawiedliwszego, niż się bronić, cóż piękniejszego, niż nieść pomoc przyjaciołom?”

„Człowiek może być biedny. Ale dopóki ma cel i usiłuje go osiągnąć… jest piękny.”

„Czyż mam umierać w kwiecie lat, ja, najpiękniejsza z lalek?!
– Czyż po to tak dbałam o siebie, by zginąć w czterech ścianach mego pokoju?!”