„Chorobą zgubną mówię: jest melancholija i zamyślenie się zbytnie o rzeczach duszy. Dwie są bowiem melancholije: jedna jest z mocy, druga ze słabości; pierwsza jest skrzydłami ludzi wysokich, druga kamieniem ludzi topiących się.”

„Mówią, że kiedy rodzi się człowiek z nieba spada dusza i rozpada się na dwie części. Jedna trafia do kobiety, druga do mężczyzny… Sens życia polega na dnalezieniu tej drugiej połowy.
Połowy swojej duszy.
Połowy siebie.”

„Z każdą sztuką związane są dwie osoby: jedna, która ją wykonuje, druga, która jej potrzebuje.”

„Cała idea kapłaństwa Chrystusowego streszcza się w słowie „pośrednictwo”. Kapłan jest, jak mówi św. Paweł, „postawiony dla ludzi w rzeczach, które należą do Boga”, odbywa on niejako posłowanie od Boga do ludzi i od ludzi do Boga. Stąd w działalności jego odróżniać można jakby dwie strony: jedna, kiedy zwrócony do Boga, przedstawia Mu sprawy ludzkie i za nie zanosi ofiary i błagania, druga kiedy zwrócony do ludzi, sprowadza na nich łaski z nieba i poucza o prawdach i przykazaniach Bożych.”

„Druga świeżość to nonsens! Świeżość bywa tylko jedna - pierwsza, i tym razem ostatnia.”

„Złożę dwie viktorie – jedną po lewej, drugą po prawej.
Za moje miasto Warszawę.”

„Są tylko dwie tragedie na świecie: jedna to nie mieć tego, czego się chce, a druga mieć to, co się chciało.”

„Są dwie możliwości. Pierwsza to ta, że przejmie władzę. Druga, że nie wytrzyma napięcia i trafi jako pacjent tam, gdzie już od dawna będzie Macierewicz. Pierwsza też będzie końcem, bo również trafi do szpitala, ale niestety później.”

„Poezja jest drugą twarzą duszy.”

„Istniały właściwie tylko dwie osoby na świecie, które szczerze miłował: jedną był zawsze jego największy pochlebca, drugą – on sam.”