„Jeszcze co nieco, jak mawiał Kubuś Puchatek.”

„(…) ach, Miller, ach, to kute, małe, siwe pieruństwo. Ludzie! Miller – jakie małe, takie kute!”

„Kutia – nobilitacja pszenicy.”

„Tylko kukułka nie płaci alimentów.”

„Im bardziej Puchatek zaglądał do środka, tym bardziej Prosiaczka tam nie było.”

„Jak mawiała Lilly – i nie tylko mawiała, bo pewnego dnia udowodniła – „wszystko jest baśnią.””

„Kukułka z gniazda ucieka i kuka,
Potem pisklę matki szuka.”

„A ty jak się masz? – spytał Puchatek
– Nie bardzo się mam – odpowiedział Kłapouchy. – Już nie pamiętam czasów, żebym jakoś się miał.”

„Kubuś i Pan to w zasadzie rewers i awers jednego medalu. Ta para jest tak skonstruowana, jakby miała stanowić jedność. Pan reprezentuje inteligencję, to analityk świata, szuka prawdy i prawości na Ziemi. Kubuś, czego Pan mu zazdrości, jest bliżej biologii.”

„Odpadajko, jak mawiał mistrz Dziewoński.”