„Skocz w pudło gitary,
Ratunkowym ona kołem.”

„Kiedy umrę pochowają mnie w pudle z kółkami.”

„Los jest ślepy, ale trafia bez pudła.”

„Jestem niesiony w mym cieniu
jak skrzypce
w czarnym pudle.”

„Bo jest mowa przyrodzona tamtego narodu, jakoby głośne pudło spuścił z wysokiego wchodu.”

„A ten krótki postój, który nazywamy życiem i którym tak się strasznie martwimy, to nic innego jak tylko niewielka weekendowa odsiadka w pudle w porównaniu z tym, co przyjdzie wraz ze śmiercią.”

„Jak wszystko w Rosyi za kazienne (rządowe) pieniądze jest liche, tak też i ów statek na cześć namiestnika Syberyi, Korsakowem zwany, był lichem pudłem z jeszcze gorszą obsługą.”

„P: Czy zaczynałeś życie ta jak my z wieloma oczekiwaniami, i co cię skłoniło aby je porzucić? Odp: Kiedy miałem sześć-siedem lat czułem się jakbym mieszkał wewnątrz zamkniętego pudła, które zostało sporządzone z nieba i ziemi, i z tego powodu płakałem. Razu pewnego zapytałem matki: „Czy możesz usunąć mnie z tego pudła nieba i ziemi?” Odpowiedziała, „Nie mogę.” Wtedy powiedziałem, „Ja to zrobię.””

„Widzisz kochanie… Istnieje coś takiego jak niebo i coś takiego jak piekło. Coś takiego jak więzienie i coś takiego jak pudło. I tatuś prawdopodobnie trafi do tych wszystkich miejsc oprócz jednego…”

„I nie ma nikogo i nic, i jeździ się po świecie z walizką i z pudłem książek i właściwie bez ciekawości. Co to właściwie za życie: bez domu, bez odziedziczonych rzeczy, bez psów. Gdyby się miało przynajmniej wspomnienia. Ale kto je ma? Gdyby dzieciństwo było, ale jest jak pogrzebane…”