„Nie boimy się własnej śmierci tak bardzo, jak odejścia tych, których kochamy. Nie umiemy pogodzić się z ich stratą i doprowadza nas to do szaleństwa.”

„Nie po raz pierwszy wyobrażałam sobie, że widzę tatę. Myślałam, że on usiłuje się ze mną skomunikować, ale może to były mechanizmy obronne. Może mój umysł podsuwał mi obrazy, ponieważ odmawiałam przyznania, że odeszły na zawsze. Wypełniał pustkę, gdyż było to łatwiejsze niż pogodzenie się ze stratą.”

„Boimy się nie śmierci, ale wyobrażenia, jakie o niej mamy.”

„Nie była to jego mocna strona: być tolerancyjnym w stosunku do nietolerancyjnych. Ludzie szaleni doprowadzali go do szaleństwa.”

„Tak kochamy marzenia, że boimy się je realizować.”

„My się śmierci nie boimy, ciebie nam żal.”

„Kocham moich rodaków, choć doprowadzają mnie do cholery.”

„Patrząc na ciemność lub śmierć, boimy się nieznanego – niczego więcej.”

„Sen jest dla mnie stratą czasu. Boję się spać. Sen to dla mnie forma śmierci.”

„Ludzie prędzej puszczają w niepamięć śmierć ojca niż stratę ojcowizny.”