„Wilhelm, człowiek potężny, uparty, gwałtowny i przebiegły, nosił przydomek Bękarta. Jego narodziny były owocem romansu księcia Roberta z Alettą, córką wiejskiego garbarza z Falaise. Robert nie miał potomka z prawego łoża, nadał więc szlachectwo Wilhelmowi.(…) Panowanie Wilhelma wyróżniało się wyjątkowym okrucieństwem. Był bezwzględny i brutalny w tłumieniu buntów. Wydziedziczał szlachtę anglosaską, a odebraną ziemię oddawał w nagrodę swoim normandzkim sprzymierzeńcom. Kiedy szlachta stanęła do walki, zakazał uprawy pól. Jego najbardziej widowiskowym posunięciem było przekształcenie w ugór całego Yorkshire. Odnotowuje to Domesday Book, księga rejestrowa wszelkiej własności w Anglii za Wilhelma Zdobywcy. Nieużytki te potem sobie przywłaszczył.”

— Wilhelm Zdobywca

Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 83-85763-058, s. 28.
O Wilhelmie Zdobywcy

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

narodziny , walka , człowiek , nagroda , wyjątkowy , nosić , oddawać , przekształcenie , pot , tłum , księga , okrucieństwo , łoże , sprzymierzeniec , zdobywca , posunięcie , odebrać , nadanie , panowanie , romans

Wilhelm Zdobywca 3

Król Anglii i książę Normandii 1028–1087

Podobne cytaty

„Jeśli Wilhelma Zdobywcę uznamy za okrutnika, to jego drugi syn, Wilhelm Rufus, był prawdziwym potworem. Rudowłosy i czerwony na twarzy syn Zdobywcy odziedziczył po ojcu nikczemny charakter. Jego wystąpienie na tron wywołało straszliwą awanturę rodzinną, bo przy sukcesji pominięto jego starszego brata Roberta. Robert, Wilhelm i najmłodszy z rodzeństwa Henryk darzyli siebie nawzajem jednakową nienawiścią. Intrygi i kłótnie zaczęły się jeszcze za życia ich ojca, zaś po jego śmierci przerodziły się w otwartą wojnę. Jednak pod względem okrucieństwa i rozpusty Wilhelm II prześcignął wszystkich przedstawicieli rodu Normanów. Kronika anglosaska odnotowuje, że w czasie swoich rządów był „surowy i gwałtowny”. W końcu zginął na polowaniu. Jego panowanie przerwała strzała wypuszczona przez sir Waltera Tyrrella. Historia głosi, że był to nieszczęśliwy wypadek. Jednak młodszy brat Rufusa, Henryk, który też brał udział w polowaniu, pogalopował, nie tracąc czasu, do Londynu, aby zagarnąć królewski skarbiec. Trzy dni później odbyła się jego koronacja.”

Wilhelm II Rudy (1060–1100)

O Wilhelmie II

„Następcą Jerzego został jego sześćdziesięciopięcioletni brat Wilhelm, książę Clarence. Rodzina nie miała o nim wysokiego mniemania (nosił przydomek „Głupi Billy”), ale okazał się dobrym królem. Miał długi romans z aktorką, panią Jordan, która urodziła mu dziesięcioro dzieci, nie dając prawowitego dziedzica. Tak więc ostatnią przedstawicielką dynastii hanowerskiej – i najdłużej panującą w Wielkiej Brytanii królową – była jego bratanica, pruderyjna i pozbawiona poczucia humoru Wiktoria.”

Wilhelm IV Hanowerski (1765–1837)

Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 83-85763-058, s. 45.

„Seks z wiejskimi figurami
Raz w łożu,
Raz w zbożu!…”

Leszek Wierzchowski (1949) polski polityk, pisarz i poeta

Źródło: Dziwne stany świadomości. Fraszki, Kraków 2003

„Polska potężna i niepodległa była jedynym romansem mojej młodości.”

Maurycy Mochnacki (1803–1834) generał, polski działacz polityczny, publicysta

Źródło: List do Michała Hubego, 18 sierpnia 1832

„Jeśli jest Bóg, nawet dla najbardziej bezwzględnej władzy jest jeszcze jakiś moment refleksji, aby nie okazać do końca swojego okrucieństwa. Jeśli zabraknie Boga – wtedy wszystko wolno.”

Marek Jędraszewski (1949) polski biskup katolicki

Źródło: 73. rocznica zbrodni katyńskiej http://archidiecezja.lodz.pl/new/?news_id=63e60a29986855ceb215433f2b15d096, archidiecezja.lodz.pl, 12 kwietnia 2013