„Jak to mówił mój ojciec, opierając się na swej prostej, chłopskiej znajomości ludzkich dusz? Łzy innych ludzi to tylko woda.”

„Woda uśmierca dusze, ziemia uśmierca wodę, woda rodzi się z ziemi, dusza z wody.”

„Podróżnik bowiem prócz znajomości geografii danego kraju znać musi choć pobieżnie język ludu. Znajomość języka jest kluczem do dusz ludzkich, a tym samym zabezpiecza przed zatargami, które dla wielu podróżników stały się powodem śmierci.”

„Człowiek w innych ludziach to właśnie jest dusza ludzka.”

„Nie chcę uchodzić w Twoich oczach za „mistrza duchowego”. Ale jak każdy ojciec, żywię naiwne przekonanie, że ofiarowuję swojemu dziecku najlepszą cząstkę mojej duszy…”

„Mój stary przyjaciel z floty mówił: „strzeż się bohaterów – im lepiej ich znamy, tym bardziej żałujemy tej znajomości.””

„Łzy są kroplami krwi duszy.”

„Trzeba mieć wybitnie wysoką religijną świadomość dostojnej przewagi macierzyństwa nad każdym innym ludzkim powołaniem, aby mieć niespotykaną, prostą i piękną odwagę przesłania swojego błogosławieństwa księdzu.”

„Mój ojciec miał cztery żony. Każda z nich miała swój kraal. Kraal był gospodarstwem i z reguły składał się z prostej zagrody dla zwierząt, pół uprawnych i jednej lub więcej chat krytych trawą. Kraale żon mojego ojca dzieliło wiele mil i przemieszczał się pomiędzy nimi. W tych podróżach ojciec spłodził 13 dzieci, czterech chłopców i dziewięcioro dziewcząt.”

„Istnieje pewna nieprzezwyciężona cnota ludzkiej duszy, której nie sposób zniweczyć; ukryte głęboko oblicze ludzkiej istoty opierające się wszelkim atakom… Bez tej zalety bylibyśmy jedynie bezimiennymi głupcami, niebezpiecznymi maniakami, dzikimi bestiami. Przynależny wszystkim ludziom wewnętrzny głos krzyczy: „Chcę żyć!””