„Charlotte… Była piękna. Miała takie znajome oczy. Prawie nie słyszałem sędziego, skazującego mnie na dożywocie. Utrata Amandy była wystarczająco ciężka. A myśl o utracie dwóch córek, była… Nie do zniesienia.”

„Kochać, a potem utracić to, co kochaliśmy – to wpisane jest w naszą naturę. Jeśli nie potrafimy znieść utraty, pochłania nas zło.”

„Rzadko słyszało się o podobnym zjawisku: Żydzi zdrowsi od gojów; nienaturalne było też posiadanie córek wysokich jak drzewa, olbrzymek o wielkich biustach, szerokich plecach i z jasno skrzącymi się oczami. To było po prostu zbyt wiele! Matka była równie wysoka, silna i zdrowa, a w oczach miała takie same jasne iskierki, jak jej córki. Ilość pracy, jaką wykonywały te kobiety, była wprost nieprawdopodobna!”

„Żeby mieć piękne oczy trzeba z uwagą patrzeć w oczy innych, żeby mieć piękne usta trzeba wypowiadać mądre słowa, żeby mieć piękne ręce warto podawać je ludziom. Lepszej recepty nie znam”

„Redaktor: Jak to jest grać przeciwko Brazylii?
Grzegorz Łomacz: Ciężko.
Redaktor: A dokładniej? Słowo „ciężko” jest zbyt ogólne.
Grzegorz Łomacz: Słowo „ciężko” jest wystarczające.”

„Jej piękna twarz była tak spokojna, że można by pomyśleć, że to posąg. Za nią małe dziewczynki trzymały się za ręce, tańcząc. Przez osiem dni byłem zakochany w Charlotte Corday.”

„Jedyną myślą nie do zniesienia jest to, że znieść można wszystko.”

„Dożywocie to nie zmarszczki na życiorysie.”

„Piękna żona jest jak kaczka: za dużo na jednego, a za mało na dwóch.”

„Kto w twierdzy wyrósł po co mu ogrody
Kto krew ma w oczach nie zniesie błękitu
Sytość zabije nawykłych do głodu
Myśl upodlona nie dźwignie zaszczytów”