„Nasz duch, ten, który potrafi zrozumieć
Architekturę cudowną wszechświata,
Każdej planety błędny tor wymierzyć,
Wciąż pragnie zdobyć wiedzę nieskończoną
I krążąc, niby nieznużone sfery,
Nie daje spocząć, póki nie sięgniemy
Najdojrzalszego owocu ze wszystkich,
Samego szczęścia i samej rozkoszy,
Słodkiego tu, na ziemi, królowania!”

„Tysiąc lat temu wasi bohaterscy przodkowie ustanowili władzę Państwa Jedynego za całym globie ziemskim. Przed wami jeszcze chlubniejsze zadanie: szklanym, elektrycznym, płomiennym Integralem scałkować nieskończone równanie wszechświata. Przed wami zadanie jeszcze chlubniejsze: narzucić dobroczynne jarzmo rozumu nieznanym istotom z obcych planet – być może pozostającym jeszcze w dzikim stanie wolności. Jeżeli nie zdołają pojąć, że przynosimy im matematycznie bezbłędne szczęście, obowiązkiem naszym będzie zmusić je do szczęścia.”

„Każdy ma swoją namiętność, co zżera mu serce, niby robak miąższ owocu (…).”

„Kocham i szanuję sen. Czczę głęboką, słodką, krzepiącą rozkosz, jaką daje.”

„Czy duchy są wrażliwe na muzykę?
„Duchy niższe odczuwają rozkosz, gdy słyszą Waszą muzykę, ponieważ nie mogą jeszcze odczuć wznioślejszej. Jednak i Wasza muzyka, o ile jest naprawdę subtelna i ma głębokie podłoże religijne, sięga w niebiańskie sfery i ułatwia dobrym duchom do was dostęp. Muzyka ma dla duchów nieskończony czar stosownie do ich rozwiniętych właściwości. Słyszymy muzykę niebiańską, która jest najcudowniejszą i najprzyjemniejszą ze wszystkiego, czego może sobie wyobraźnia duchów przedstawić.””

„Każdego ranka i każdej nocy
Ktoś rodzi się w słodkim zachwycie..
Ktoś rodzi się w słodkim zachwycie,
ktoś rodzi się w nieskończoną noc.”

„Nie uczty i pochody świąteczne, rozkosze miłości i rozkosze podniebienia przy zastawnych stołach czynią życie słodszym, lecz trzeźwy umysł, który… odrzuca błędne mniemania, najwięcej niepokoju sprawiające duszy.”

„Nasze losy zależą od nas samych, tak jak chmury biorą się tylko z ziemi.”

„Naszą duszę wypełnia naprawdę jedyne pragnienie: wszystko oddać Bogu. „Niespokojne jest nasze serce, póki nie spocznie w Nim”. Każda ludzka istota pragnie kochać i być kochaną. Pozostaje jednak pytanie: dlaczego niektórzy ludzie wiedzą o tym, że są kochani, a inni nie?”

„Czerwona zaraza po naszej ziemi na szczęście nie chodzi. Co wcale nie znaczy, że nie ma nowej, która chce opanować nasze dusze, serca i umysły. Nie marksistowska i bolszewicka, ale zrodzona z tego samego ducha – neomarksistowska. Nie czerwona, ale tęczowa.”